ΡΚΚ: Τα αδιέξοδα και η χαμένη υπερηφάνεια των Κούρδων

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Οι ΗΠΑ δίνουν τις συντεταγμένες, η Τουρκία βομβαρδίζει, η κουρδική «ελίτ» καθαρίζει...
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Το βαθύ κράτος στη Τουρκία όπως επί Σαντάμ βομβάρδιζε τα χωριά των Κούρδων έτσι και σήμερα επί Μπαρζανί-Ταλαμπανί βομβαρδίζει τα ίδια χωριά. Οταν το 1995 οι Τούρκοι εισέβαλαν με 35.000 άνδρες στις υπό κουρδικό έλεγχο περιοχές του Β. Ιράκ και ξανά το 1997 με περίπου 10.000 στρατιώτες πάλι στο Β. Ιράκ, το δίδυμο Μπαρζανί-Ταλαμπανί με τις γνωστές τους μεγαλοστομίες κατηγορούσαν τον Σαντάμ ότι αυτός άναψε το πράσινο φως για την εισβολή, ενώ γνώριζαν οι ίδιοι ότι ο Σαντάμ έχασε κάθε εξουσία στο Β. Ιράκ μετά την ήττα του το 1991 από τις ΗΠΑ.
Κατηγορούσαν τον Σαντάμ επειδή ήταν αδύναμοι να προστατέψουν τον λαό τους. Η αδυναμία τους τότε ήταν κατανοητή, η υποκρισία όμως καθόλου. Σήμερα όμως δεν μιλάμε για αδυναμία, αλλά για συνέργεια στο έγκλημα εναντίον των Κούρδων πολιτών και μαχητών του ΡΚΚ. Και αυτό δεν το γράφουμε τυχαία· γνωρίζουμε ότι χθες η λέξη προδοσία ήχησε δυνατά στο Ντιγιάρμπακιρ. Οταν κατέλαβαν οι Αμερικανοί το Ιράκ, το δίδυμο Μπαρζανί-Ταλαμπανί και από πίσω η ορχήστρα τους και οι γραφιάδες τους πανηγύρισαν με τις αμερικανικές σημαίες και «έπεισαν» τους Κούρδους πολίτες ότι οι βομβαρδισμοί της Τουρκίας τελείωσαν και πως από εδώ και στο εξής «μας προστατεύουν οι Αμερικανοί». Αυταπάτες. Οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν. Μετά είπαν και έγραφαν πως «δεν θα τολμήσουν οι Τούρκοι να εισβάλουν στο ιρακινό Κουρδιστάν γιατί εκεί βρίσκεται ο αμερικανικός στρατός». Αυταπάτες. Οι Τούρκοι στρατηγοί εισέβαλαν με το άλλοθι του ΡΚΚ, και -αφού πρώτα πήραν την έγκριση του Λευκού Οίκου- και άρχισαν να λαμβάνονται πληροφορίες από εδάφους και αέρα από τον αμερικανικό στρατό στο Ιράκ και μετά την παραλαβή των μη επανδρωμένων αεροπλάνων (UAVs) τύπου Heron από το Ισραήλ. Σήμερα το νέο παραμύθι του διδύμου λέγεται «Κιρκούκ» και ό,τι σημαίνει αυτή η ιρακινή πόλη των πετρελαίων. Πιστεύουν ότι η προσάρτησή της έχει μεγαλύτερη σημασία από το 55% του κουρδικού λαού που ζει στην Τουρκία. Η εικόνα είναι καθαρή: οι ΗΠΑ δίνουν τις συντεταγμένες, η Τουρκία βομβαρδίζει, οι Μπαρζανί-Ταλαμπανί καθαρίζουν τον τόπο του εγκλήματος και οι γραφιάδες τους κουκουλώνουν την ενοχή τους. Ετσι μόνο μπορεί το δίδυμο και παραμένει βασικός παίκτης στο στημένο πολιτικό παιχνίδι στη Βαγδάτη. Οι γραφιάδες τους ακολουθούν την ίδια συνταγή των αραβικών δικτατορικών και αντιδραστικών καθεστώτων που όταν έσφαζαν τους πολίτες τους, αυτοί μιλούσαν και έγραφαν με κροκοδείλια δάκρυα για τους Ισραηλινούς εγκληματίες που σκότωναν τους Παλαιστίνιους. Που σαν ξεσπούσαν εξεγέρσεις στα εσωτερικά, οι γραφιάδες μιλούσαν για επιτεύγματα της εξωτερικής πολιτικής. Που σαν ξεσπούσαν αρρώστιες και επιδημίες, όπως η χολέρα, οι γραφιάδες τους ασχολούνταν με εγκαίνια «νέων» (!!!) έργων. Που σαν καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθεροτυπία στις πατρίδες τους αυτοί οι μισθωμένοι γραφιάδες ασχολούνται με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις άλλες περιοχές του κόσμου. Πραγματικά είναι τραγικοί γιατί από τη μια σιωπούν σαν σκοτώνει η Τουρκία τους συμπολίτες τους και από την άλλη κράζουν σαν τα κοράκια όταν οι ισλαμιστές και οι αντάρτες σκοτώνουν Αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ. Σήμερα είναι εκτεθειμένοι περισσότερο από ποτέ επειδή αυτοί που βομβαρδίζουν οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί είναι αριστεροί και κοσμικοί και όχι ισλαμιστές και σκοταδιστές. Αποκαλύφθηκαν γιατί τελικά οι εχθροί τους δεν είναι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αλλά όλοι όσοι αντιστέκονται στον αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Δεν φαίνεται να έμαθαν τα νέα, ούτε κατάλαβαν τι έκρυβαν τα λόγια της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις όταν δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ δεν έχουν μόνιμους εχθρούς», δεν κατάλαβαν ότι ο «άξονας του κακού» βρίσκεται πια στο καλάθι των αχρήστων. Δυστυχώς, οι Κούρδοι ηγέτες έχασαν το κύρος τους και την αξιοπρέπειά τους βλέποντας ανίκανοι και ατάραχοι τους Τούρκους στρατηγούς να βομβαρδίζουν και να εισβάλλουν με την άδειά τους· αν δεν είχαν δώσει την άδεια, θα είχαν διατάξει τους μισθοφόρους μπεσμάργκα να σταματήσουν τους ξένους εισβολείς. Τι τραγικό! Σήμερα καλούν την Τουρκία να αποφύγει τη στρατιωτική λύση στο κουρδικό πρόβλημα, ενώ οι ίδιοι πάλευαν εδώ και 60 χρόνια με στρατιωτικά μέσα και πανηγύρισαν όταν επικράτησε η αμερικανική στρατιωτική λύση στο Ιράκ. Και όπως φαίνεται τα συμφέροντα της νέας πάμπλουτης κουρδικής ελίτ -«νέα τζάκια» που δημιούργησαν τα δύο μεγάλα κουρδικά κόμματα- έχουν μεγαλύτερη σημασία από το ελεύθερο Κουρδιστάν. Το μακρύ χέρι της νέας ελίτ κατακλέβει τα χρήματα των επιδοτήσεων και της οικονομικής βοήθειας. Το Κουρδιστάν βουλιάζει στη διαφθορά και στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι γραφιάδες τους συστηματικά αναμασούν την προπαγάνδα της ιδεολογικής απολυμένης ομάδας των πιο ακραίων γερακιών του Πενταγώνου και των δημοσιογράφων τους στις αραβικές εφημερίδες που χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία, προπαγάνδα που στήθηκε πάνω στο δόγμα «Αξονα του Κακού». Εξακολουθούν και σήμερα ακόμα να πιστεύουν ότι θα μπορέσουν οι ΗΠΑ να αποτελούν «μόνιμο σύμμαχο» και όλοι οι Αραβες και οι μουσουλμάνοι, που αντιστέκονται στην αμερικανική πολιτική, μόνιμους εχθρούς.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/02/2008

____________________________________________

ΡΚΚ: Τα αδιέξοδα και η χαμένη υπερηφάνεια των Κούρδων
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Αναμφίβολα η νέα γενιά στη Μέση Ανατολή ζει τα τελευταία χρόνια ανέφικτα όνειρα γενιών: Την ήττα του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ. Την ήττα του ισραηλινού στρατού στη Γάζα και στο Λίβανο και αυτές τις μέρες την ταπείνωση που δέχεται η αλαζονεία του βαθέος κράτους στην Τουρκία.
Οι αντάρτες του ΡΚΚ, από τη μια, επανέφεραν τη χαμένη υπερηφάνεια του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος και από την άλλη, ανέδειξαν τα αδιέξοδα του δικέφαλου καθεστώτος που ίδρυσαν οι δύο κουρδικές οικογένειες (Μπαρζανί και Ταλαμπανί), το 1991. Ενα καθεστώς διαφθοράς, απόλυτα εξαρτούμενο οικονομικά από τους εχθρούς του, την Τουρκία και το Ιράν, και πολιτικά από τις ΗΠΑ. Την εξάρτηση αυτή θα μετατρέψουν μετά το Ιράν και η Τουρκία, σε συνεργασία όμως με τις ΗΠΑ, σε θηλιά που θα σφίγγει κάθε φορά που αναζητεί ισχυρότερη πολιτική και οικονομική παρουσία στο Κουρδιστάν του Ιράκ. Το ίδιο καθεστώς διαφθοράς και οικονομικής εξάρτησης από το Ισραήλ εγκατέστησαν στα εδάφη της Παλαιστινιακή Αρχής ο Αραφάτ και ο Αμπάς μέσω των Συμφωνιών του Οσλο το 1993. Το μέγεθος της εξάρτησης φάνηκε τελευταία, όταν το Ιράν έκλεισε τα σύνορά του με το ιρακινό Κουρδιστάν. Τότε πολλοί έμποροι βρέθηκαν στα πρόθυρα οικονομικής χρεοκοπίας, καθώς το 60% των προϊόντων στην έδρα του Ταλαμπανί εισάγονται από το Ιράν. Το Ιράν άνοιξε τα σύνορά του μόνον όταν ο Ταλαμπανί καταδίκασε τη σύλληψη Ιρανού αξιωματούχου από τους Αμερικανούς συμμάχους του. Σήμερα στο Κουρδιστάν δραστηριοποιούνται περίπου 120 ιρανικές εταιρείες. Η Τουρκία δραστηριοποιείται οικονομικά στο Κουρδιστάν με 630 εταιρείες - 800 συνολικά οι ξένες εταιρείες, σύμφωνα με τον γ.γ. του υπουργείου Εμπορίου του ιρακινού Κουρδιστάν το ύψος των τουρκικών επενδύσεων εκεί φτάνει τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Στην Τουρκία επίσης δραστηριοποιούνται 80 ιρακινές εταιρείες, οι ιδιοκτήτων των περισσοτέρων είναι Τουρκμάνοι. Οι Τούρκοι ήδη άρχισαν να μιλάνε για μέτρα εναντίον 150 εταιρειών που ελέγχει η οικογένεια Μπαρζανί.Το καθεστώς αυτό προστατεύουν τώρα το δίδυμο Μπαρζανί-Ταλαμπανί, που ελέγχουν το κουρδικό κίνημα από το 1931, και όχι το όνειρο για μια ανεξάρτητη πατρίδα· έτσι εξηγείται το γιατί μετέθεσαν την εκτέλεση των προθέσεων εκδίωξης των Κούρδων ανταρτών στους συμμάχους Αμερικανούς, Βρετανούς αλλά και Τούρκους. Ο Κούρδος πρόεδρος του Ιράκ, Τζαλάλ Ταλαμπανί, από το Παρίσι όπου βρισκόταν, όταν δήλωσε ότι «το ΡΚΚ βλάπτει τα συμφέροντα των Κούρδων και της Τουρκίας», βάσει αυτής της λογικής κάλεσε το ΡΚΚ να καταθέσει τα όπλα ή να εγκαταλείψει τα εδάφη του Ιράκ.Με τον Ταλαμπανί συντάχθηκε και ο θείος τού Μασούντ Μπαρζανί και υπουργός Εξωτερικών του Ιράκ Χοσιάρ Ζεμπάρι. Ο ίδιος μάλιστα προχώρησε ακόμα ένα βήμα, δηλώνοντας στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών ότι «το Ιράκ θα πολεμήσει την τρομοκρατία από όποιον και αν προέρχεται».Αυτές οι πολιτικές θέσεις του Ταλαμπανί δεν είναι καινούργιες, αλλά περσινές και μάλιστα σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιάννη Κανάκη και δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» την 1η/10/2006, όχι μόνο χαρακτήριζε το ΡΚΚ «αγκάθι που εμπόδιζε την εμπιστοσύνη» ανάμεσα στην Τουρκία και στο ιρακινό Κουρδιστάν Ιράκ, αλλά προέβλεπε ότι «το ΡΚΚ τελείωσε. Δεν έχει μέλλον».Αποκαλυπτικός ήταν επίσης ο ανιψιός του Μασούντ Μπαρζανί, Νιτζιρβάνε Μπαρζανί, πρωθυπουργός του ιρακινού Κουρδιστάν, που μίλησε στο «Αλ Τζαζίρα» στις 17/10/2007, όταν μεταξύ άλλων είπε ότι «εμείς στο παρελθόν πολεμήσαμε μαζί με την Τουρκία το ΡΚΚ και χάσαμε 3.050 μαχητές» και συνέχισε: «Εξαιτίας της δράσης του δεν μπορούμε να αναπτύξουμε 450 χωριά που βρίσκονται στα σύνορά μας με την Τουρκία». Εξι μήνες μετά στον Ταλαμπανί απάντησε ο Αμπντούλ Ραχμάν Τσαντίρτζι, ηγετικό στέλεχος του ΡΚΚ και υπεύθυνος για θέματα επικοινωνίας, και πάλι στην «Κ.Ε.» στις 15/4/2007, λέγοντας: «Είναι πάνω από 20 χρόνια τώρα που ακούω κάθε τόσο το επικείμενο τέλος του ΡΚΚ. Είμαστε, όμως, ακόμα εδώ, και μάλιστα ισχυρότεροι από ποτέ. Το ΡΚΚ δεν μπορεί ποτέ να νικηθεί ή να σβήσει, διότι ταυτίζεται με τον κουρδικό λαό, αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του. Εμείς είμαστε απολύτως αφιερωμένοι στον αγώνα, δεν είμαστε έμμισθοι, όπως π.χ. οι Πεσμεργκά, γι' αυτό και είμαστε περισσότερο αξιόπιστοι».http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=125291http://www.jamestown.org/edm/article.php?article_id=2372357http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2007/4/independentstate1323.htm

______________________________________________

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Οι Κούρδοι στην «αγκαλιά» των ΗΠΑ

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Πριν από λίγα χρόνια χώρες της Ε.Ε. και αραβικές ενέκριναν την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Εδώ και χρόνια επίσης ΗΠΑ και χώρες της Ε.Ε. ενέκριναν τον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων και Λιβανέζων. Σήμερα οι ίδιες οι ΗΠΑ άναψαν το πράσινο φως στην Τουρκία για να κυνηγήσει Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ, χωρίς όμως να επιτρέψουν προς το παρόν χερσαίες επιχειρήσεις εντός των εδαφών του Ιράκ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ, όταν εφάρμοζε την «αυτοσυγκράτηση» όπως ζητούσαν οι ΗΠΑ, ακολουθούσε την τακτική των «έξυπνων βομβαρδισμών» και στοχευμένων δολοφονιών, με αεροπορικά μέσα εναντίον σπιτιών, οχημάτων και γραφείων των Παλαιστινίων. Οσοι ασχολούνται με το κουρδικό πρόβλημα δεν ξέχασαν πως το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ίδρυση ενός ελεύθερου Κουρδιστάν σε οποιοδήποτε από τα τέσσερα κομμάτια του ήταν πάντα η Τουρκία, καθώς εκεί ζούσε το μεγαλύτερο μέρος των Κούρδων (το 50%) -ενώ στη Συρία μόλις το 5%, στο Ιράκ το 15% και στο Ιράν το 25%. Γνωρίζουν επίσης ότι η Τουρκία είχε προειδοποιήσει τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν στο παρελθόν και πολλές φορές ότι κουρδική αυτονομία σε οποιοδήποτε κομμάτι εκεί αποτελεί ύψιστη απειλή για την εθνική κυριαρχία της. Μάλιστα, μερικές φορές έφτασε στο σημείο να τη χαρακτηρίζει casus belli. Δυστυχώς και ενώ ήξεραν οι Κούρδοι πολιτικοί και αναλυτές αυτό το θέμα, οδήγησαν τον λαό τους στη λίμνη με τις αυταπάτες, στην αγκαλιά του «καραφλού γύπα»-ΗΠΑ. Ισχυρίστηκαν μάλιστα πριν από τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ ότι η ανατροπή της δικτατορίας θα φέρει την ίδρυση του κουρδικού κράτους. Σήμερα ο λαός του Κουρδιστάν δικαιούται απαντήσεις και όχι δικαιολογίες. Πρέπει η ηγεσία του να απαντήσει πώς κατάφερε η Τουρκία με την ανοχή των ΗΠΑ να ελέγχει τις εξελίξεις όχι μόνο στο Κουρδιστάν Τουρκίας, αλλά σε μεγάλο βαθμό και στο Κουρδιστάν Ιράκ. Πριν από λίγο καιρό ο Κούρδος πρόεδρος του Ιράκ δήλωσε ότι δεν θα ιδρύσουμε τώρα κουρδικό κράτος γιατί δεν συμφωνούν οι γείτονες του Ιράκ. Το χειρότερο ήρθε πριν από μία εβδομάδα όταν η ιρακινή σιιτική κυβέρνηση -υπουργός Εξωτερικών της οποίας είναι Κούρδος- έδωσε στην Τουρκία το δικαίωμα να εξοντώσει τους Κούρδους αντάρτες και συμφώνησε να χαρακτηρίζονται επισήμως οι Κούρδοι αντάρτες τρομοκράτες. Η περιπλεκόμενη αυτή κατάσταση οφείλεται στην πολιτική που ακολουθούν οικογένειες (Ταλαμπανί και Μπαραζανί) που κυβερνούν μοναρχικά το κουρδικό κίνημα του Ιράκ από το 1931. Οι ίδιες οικογένειες που στο παρελθόν πότε πολεμούσαν και πότε συμμαχούσαν με τους προέδρους και δικτάτορες, όπως και με τον Σαντάμ, ξεχωριστά και κατά περιόδους, η καθεμία, για να εξοντώσει την άλλη οικογένεια, από το 1966 και μετέπειτα, με τη χειρότερη αυτή της αιματηρής σύγκρουσης του 1994. Μετά τη «συμφιλίωσή» τους όμως από τους Αμερικανούς εντάχθηκαν στη «συμμαχία» εναντίον του Σαντάμ, έτσι έδεσαν τους ενόπλους τους στο αμερικανικό άρμα πολέμου. Μόλις πραγματοποιήθηκε η κατοχή του Ιράκ, δυστυχώς, πίστεψαν πως έγιναν πιο χρήσιμοι από την Τουρκία στην αμερικανική στρατηγική. Πίστεψαν ότι μπορούν να παίξουν το ίδιο ρόλο που παίζει το Ισραήλ στον αραβικό κόσμο. Μερικοί Κούρδοι μάλιστα, πολιτικοί και αρθρογράφοι, έφτασαν στο σημείο να ευθυγραμμίζονται με τις πιο ακραίες αμερικανικές και ισραηλινές απόψεις και πολιτικές. Εφτασαν στο έσχατο σημείο να σιωπούν όταν χαρακτηρίστηκαν οι Κούρδοι αντάρτες του ΡΚΚ τρομοκράτες, οι ίδιοι μάλιστα δεν δίστασαν όχι μόνο να αποτάξουν τους Παλαιστινίους και Λιβανέζους, αλλά και να τους χαρακτηρίζουν τρομοκράτες. Αυτούς που εκπαίδευαν και όπλισαν στον Λίβανο τους Κούρδους αντάρτες. Φοβάμαι πως αύριο οι ΗΠΑ, όπως συνέβαλαν στο να σκοτώσει ο Παλαιστίνιος τον Παλαιστίνιο, θα βάλουν Κούρδους να σκοτώσουν Κούρδους. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/10/2007