ΒΙΝΤΕΟ για το θάνατο του επαναστάτη ΖΟΡΖ ΧΑΜΠΑΣ
Πέθανε στα 82 του ο ηγέτης του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης
Εφυγε ο «σοφός επαναστάτης»
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Προχθές το βράδυ ο λαός της Παλαιστίνης έχασε τον «σοφό της επανάστασής» του, τον Χακίμ Αλ-Θάουρα, όπως άρεσε στον Αράφατ να καλεί τον πολιτικό ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΛΜΑΠ), Ζορζ Χαμπάς, παρότι αποτελούσε ασυμβίβαστο αντίπαλό του.
Η διεθνής, η αραβική και η παλαιστινιακή αριστερά από σήμερα θυμούνται τα άλματα που είχαν κάνει στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα τους, όταν ο (τυπικά, χριστιανός ορθόδοξος) «αρχιτρομοκράτης» Χαμπάς, ο πιο κυνηγημένος στις δεκαετίες '70 και '80 από όλες σχεδόν τις (αραβικές, αμερικανικές και ισραηλινές) μυστικές υπηρεσίες, ως γνήσιος λαϊκός ηγέτης, μεταμόρφωνε ένα αραβικό πατριωτικό κίνημα σε αριστερό επαναστατικό. Το έργο της δημιουργίας νέων αραβικών ένοπλων, εθνικοαπελευθερωτικών και δημοκρατικών, οργανώσεων και κομμάτων, το ανέλαβε παρά τους κινδύνους για τη ζωή του -τουλάχιστον δύο φορές η Μοσάντ προσπάθησε να τον απαγάγει ή να τον δολοφονήσει, χωρίς όμως επιτυχία. Η πρώτη ήταν το 1973, όταν ισραηλινά μαχητικά ανάγκασαν αεροπλάνο της Middle East Airlines να τους ακολουθήσει στο Ισραήλ, πιστεύοντας πως ανάμεσα στους επιβάτες ήταν ο Χαμπάς, αλλά ο Χαμπάς δεν ήταν εκεί. Η δεύτερη αεροπειρατία έγινε το 1986 εναντίον λιβυκού αεροπλάνου, που κατευθυνόταν από Τρίπολη προς Δαμασκό. Και πάλι δεν τον βρήκαν.
Γνήσιος λαϊκός ηγέτης -αντίπαλον δέος του Αραφάτ- ο Χαμπάς. Μεταμόρφωσε ένα αραβικό πατριωτικό κίνημα σε αριστερό επαναστατικό. Οι πολυεθνείς ομάδες και οι μαχητές του ΛΜΑΠ έγιναν γνωστοί στον κόσμο από τις επιθέσεις εναντίον αμερικανικών και ισραηλινών συμφερόντων στόχων σε όλο τον κόσμο και από τις αεροπειρατίες που πραγματοποίησαν εναντίον ισραηλινών, αμερικανικών και ευρωπαϊκών αεροπλάνων. Η πιο γνωστή ήταν η ταυτόχρονη κατάληψη 4 αεροπλάνων, το 1970, οι επιβάτες των οποίων οδηγήθηκαν στο «Αεροδρόμιο της Επανάστασης», που είχαν φτιάξει πρόχειρα στην έρημο της Ιορδανίας. Οταν το Ισραήλ απέρριψε αίτημα του ΛΜΑΠ να απελευθερώσει τους Παλαιστινίους κρατουμένους, τα μέλη της οργάνωσης του Χαμπάς, αφού έβγαλαν έξω όλους τους επιβάτες, ανατίναξαν τα αεροπλάνα. Η πράξη αυτή έδωσε στην Ιορδανία την αφορμή για να ξεκινήσει έναν εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του παλαιστινιακού αντάρτικου. Το ΛΜΑΠ το 1973, ύστερα από απόφαση Συνεδρίου, σταμάτησε οριστικώς τις «ειδικές αποστολές», καθώς ο στόχος τους εκπληρώθηκε με την απόφαση του ΟΗΕ που αναγνώριζε τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, όμως, συνέχισαν τις δικές τους ειδικές αποστολές. Λέγεται ότι τέτοια ήταν και η ισραηλινή επιχείρηση στο Εντεμπε. Μια προβοκάτσια στην οποία φέρεται να ενεπλάκη το ΛΜΑΠ για να σπάσει η συμμαχία του Αραφάτ με τους Γάλλους.
Πηγή:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=02.06.2007,id=30511052
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/01/2008
Βίντεο αφιερωμένο στον Γασσάν Καναφάνι
ΒΙΒΛΙΟπαρουσίαση
Ο αγώνας των Παλαιστινίων
ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΑΣΣΑΝ ΚΑΝΑΦΑΝΙ.
Άνθρωποι στον ήλιο.
Eκδόσεις Καστανιώτη.
Αθήνα, 1999. Σελ. 180.
Σπανίως συναντά κανείς τόσες ευαισθησίες σε συγγραφέα όσες συναντά στον Παλαιστίνιο Γασσάν Καναφάνι, ο οποίος δολοφονήθηκε από τις μυστικές ισραηλινές υπηρεσίες το 1972, μαζί με την ανιψιά του Μάις.
Βεβαίως, τα βραβεία για το έργο του μετά θάνατον έπεσαν σαν βροχή. Διότι, μέσα από τα βιβλία του δίνει τη σύγχρονη πραγματικότητα του αραβικού κόσμου, και του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, που παλεύει για λευτεριά και ισότητα σ' έναν κόσμο πολύ... μονοπολικό.
«Γιατί το μέλλον περνάει μέσα από την έρημο; Γιατί ένας αντάρτης γίνεται ένας πολυλογάς που κρύβει τα όπλα του; Γιατί μια κοπέλα πέφτει με τη θέλησή της στα χέρια του βιαστή της; Γιατί τη λύση μπορεί να τη δώσει μόνον ένας τυφλός κι ένας κουφός;».
Γύρω από αυτά τα... περίεργα ερωτήματα δομεί τα βιβλία του και συγκινεί και ξεσηκώνει τον αναγνώστη για τα δίκαια του λαού του.
Ο Γασσάν Καναφάνι υπήρξε πολύ καλός δημοσιογράφος, αλλά και σπουδαίος καθηγητής λογοτεχνίας και ζωγραφικής στα σχολεία των προσφύγων του Λιβάνου.
Έζησε πολλές πτυχές της παλαιστινιακής εποποιίας, αλλά και πολλές τραγικές στιγμές εμφύλιων σπαραγμών του αραβικού κόσμου. Αυτές τις «εντυπώσεις» αποτύπωσε στο χαρτί, κυρίως στο βιβλίο που εξέδωσαν και κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις «Καστανιώτη», και αποτελεί μία ακόμη «φωνή» για τα δίκαια των καταπιεζόμενων εθνών.
_____________________________________________
Taqsim تقاسيم Τακασίμ Μαρσέλ Χαλίφε Marcel KhalifeΗ συνάντησή μου με τον επαναστάτη Ζορζ Χαμπάς
Tου Νασίμ Αλατράς
Ο Ζορζ Χαμπάς γεννήθηκε το 1925 στην πόλη Αλ-Λιντ, σε ελληνορθόδοξη παλαιστινιακή οικογένεια. Το 1948 είδε τον σιωνιστικό στρατό να περνά δια πυρός και σιδήρου την πόλη του, δολοφονώντας εκατοντάδες αμάχους. Στις αρχές της δεκαετίας του ʼ50 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Κινήματος Αράβων Εθνικιστών. Μετά τον καταστροφικό πόλεμο του 1967 στράφηκε στο μαρξισμό-λενινισμό και το Δεκέμβριο πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Λαϊ
κού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Στόχος, η απελευθέρωση της Παλαιστίνης και η συγκρότηση ενός λαϊκού δημοκρατικού κράτους με ίσα δικαιώματα για όλους. Από αυτούς τους στόχους δεν παρέκκλινε ποτέ, γιʼ αυτό και ο λαός τον θεωρούσε πάντα τη συνείδηση της Παλαιστινιακής Επανάστασης. Για τη διορατικότητά του, τον ονόμασαν Αλ-Χακίμ: ο Σοφός. Το 1993 κατήγγειλε τις αμερικανόπνευστες συμφωνίες του Όσλο. Μέχρι το τέλος της ζωής του αρνήθηκε να επιστρέψει στην Παλαιστίνη, για να μην θεωρηθεί ότι αναγνωρίζει οποιαδήποτε συμφωνία δεν προβλέπει την επιστροφή όλων των προσφύγων. Το 2000 τον διαδέχθηκε ο σ. Αμπού Αλί Μουσταφά, που δολοφονήθηκε από τους Ισραηλινούς, κι έπειτα ο σ. Αχμάντ Σααντάτ, σήμερα φυλακισμένος στα σιωνιστικά κάτεργα. Ο Ζορζ Χαμπάς πέθανε στις 26 Ιανουαρίου. Τη μέρα της κηδείας του πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες παλλαϊκές συγκεντρώσεις σε ολόκληρη την Παλαιστίνη. Δεκάδες κινήματα και οργανώσεις απʼ όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και η ΚΟΕ, απέστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα στο Λαϊκό Μέτωπο. Ζητήσαμε από τον φίλο δημοσιογράφο Νασίμ Αλατράς, που το 1999 συναντήθηκε με τον θρυλικό ηγέτη της Παλαιστινιακής Αριστεράς, να μας γράψει λίγα λόγια για τον Αλ-Χακίμ, τον Σοφό της Επανάστασης...
Όλες αυτές τις μέρες σκεφτόμουν ένα επεισόδιο από τη ζωή του Παλαιστίνιου Επαναστάτη Ζορζ Χαμπάς: εκείνο της παραίτησής του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου. Ήταν πραγματικά συγκλονιστική η είδηση που άκουσα από το τηλέφωνο πριν οχτώ χρόνια: "Ο Αλ-Χακίμ επιμένει να παραιτηθεί". Για μένα ήταν πρωτάκουστο, ο άνθρωπος που ίδρυσε μια από τις πιο ριζοσπαστικές ένοπλες αριστερές οργανώσεις στον κόσμο να επιθυμεί να δώσει τη θέση του στη νέα γενιά. Ίσως γιατί μεγάλωσα σʼ ένα κόσμο όπου η οργάνωση ανήκει στον ιδρυτή της ή είναι οικογενειακή επιχείρηση ή κληρονομιά... Όταν ένας ηγέτης μιας επανάστασης παραιτείται για να αναλάβουν ικανότεροι και νεότεροι την ηγεσία, αποδεικνύει στην πράξη ότι η επαναστατική οργάνωση ωρίμασε και βαδίζει αταλάντευτα προς την πραγματοποίηση των στόχων της.
Η συνέντευξη που κατάφερα να πάρω από τον Ζορζ Χαμπάς δημοσιεύτηκε την Κυριακή 29/8/1999, και ήταν η πρώτη μου στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". Βέβαια καθόλου δεν συνηθίζεται ένας "αρχάριος δημοσιογράφος" να μιλάει με μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα, ενώ δεν το κατάφερναν πολλά μεγάλα διεθνή ΜΜΕ. Όμως, χωρίς να το γνωρίζω, είχα έναν άσο στο μανίκι μου. Τα τηλέφωνα των στενών συνεργατών του Χαμπάς, όπως του Άμπου Χαλίλ, τα είχα πολύ πριν επιδιώξω να του πάρω συνέντευξη. Τίποτα από αυτά όμως δεν ήταν αρκετό για να φτάσω στον Σοφό της Επαναστάτης. Όσο κι αν επέμεινα, ο Άμπου Χαλίλ ήταν πάντα θετικός όσον αφορά μια συνάντηση-συζήτηση, αλλά αρνητικός ως προς τη συνέντευξη. Μια μέρα, λοιπόν, του είπα πως μίλησα με την Άννα Καναφάνι και πως προσπαθώ να την καλέσω στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το βιβλίο του Γασάν Καναφάνι "Άνθρωποι στον ήλιο" (εκδ. Καστανιώτη) που μετέφρασα στα ελληνικά. "Μιλάς σοβαρά;" με ρώτησε ο Άμπου Χαλίλ, "έχεις μεταφράσει στα ελληνικά τον Γασάν;". "Ναι", του απάντησα, "έχω μεταφράσει δυο νουβέλες του από τα αραβικά στα ελληνικά, και έχω έτοιμα και πολλά άλλα διηγήματα". Τότε άκουσα από την άλλη άκρη της γραμμής τον Άμπου Χαλίλ να μου λέει: "Περίμενε λίγο". Λίγα λεπτά αργότερα με πληροφόρησε ότι, όποτε θέλω, μπορώ να πάω και να μιλήσω στον Αλ-Χακίμ! Εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρω πώς συνέβη, είχα έτοιμη την απάντηση: "Λοιπόν, σε μια εβδομάδα θα είμαι εκεί".
Ήξερα τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε ο Χαμπάς για τα έργα του Γασάν Καναφάνι, του μαέστρου που ανέλαβε να χτυπήσει με τις λέξεις του τις ευαίσθητες χορδές των πολιτών του αδιάφορου τότε δυτικού κόσμου. Ο Καναφάνι άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, που το ήθελαν πάση θυσία σφραγισμένο. Διότι ήξερε τα πάντα τόσο για τον παλαιστινιακό όσο και για τον δυτικό τρόπο σκέψης. Με τα έργα του ο Καναφάνι ξεσκέπασε αριστουργηματικά τα ψέματα που προωθούσε το σιωνιστικό κράτος και ξεμπρόστιασε την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Γιʼ αυτό το λόγο τον μισούσαν οι Ισραηλινοί, και τελικά το 1972 τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ στη Βηρυτό.
Η "Κ.Ε." τακτοποίησε το εισιτήριο και τη διαμονή μου. Πήγαινα στη καρδιά της ένοπλης αντίστασης. Σκεφτόμουν ότι θα αντικρίσω τον άνθρωπο που τάραξε τον αδιάφορο, για την τραγωδία των Παλαιστινίων, δυτικό κόσμο. Τον άνθρωπο που σήκωσε στις πλάτες του τον ένοπλο αγώνα στο εξωτερικό, και μετέτρεψε το Λαϊκό Μέτωπο σε ένα διεθνές κίνημα αφύπνισης της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ας μην ξεχνάμε ότι στις ειδικές αποστολές του Λαϊκού Μετώπου μετείχαν αντάρτες από την Ιαπωνία, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, το Κουρδιστάν και την Τουρκία, το Ιράν, το Σουδάν, τη Γερμανία, ακόμα και τις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός Πάτρικ Αρτζιέλο σκοτώθηκε όταν συμμετείχε, με τη θρυλική αεροπειρατίνα Λέιλα Χάλεντ, στην επιχείρηση κατάληψης 4 ισραηλινών αεροπλάνων, με σκοπό την ανταλλαγή των επιβατών τους με φυλακισμένους Παλαιστινίους. Όταν το Ισραήλ αρνήθηκε την ανταλλαγή, οι αντάρτες, αφού παρέδωσαν όλους τους επιβάτες στον Ερυθρό Σταυρό, ανατίναξαν τα αεροπλάνα.
Το βίντεο από την πρώτη απελευθέρωση Παλαιστινίων κρατουμένων μετά την πρώτη κατάληψη ισραηλινού αεροπλάνου...πλάνα από την ανατίναξη των αεροπλάνων και ένα απόσπασμα από την δήλωση του Χαμπάς μετά την απελευθερώσης των κρατουμένων...
Όταν έφτασα στα γραφεία του Λαϊκού Μετώπου στη Δαμασκό, ενώ κανένας φρουρός δεν ήταν έξω, τα άτομα στην είσοδο γνώριζαν ήδη την άφιξή μου. Η πρώτη μου έκπληξη ήταν όταν νόμισα πως μπροστά μου βλέπω τον Χαμπάς. Έπεσα έξω, και ο άνθρωπος που ήταν μπροστά μου κατάλαβε αμέσως το λάθος μου, χαμογέλασε και μου είπε "δεν είμαι ο Χαμπάς, αλλά ο Άμπου Χαλίλ". Τότε θυμήθηκα αυτό που μου είχε πει ένα στέλεχος του Λαϊκού Μετώπου στην Ελλάδα, ότι ο Χαμπάς έχει "σωσία" που τον είχε σώσει πολλές φορές από δύσκολες καταστάσεις. Τελικά με οδήγησαν στο γραφείο του Αλ-Χακίμ. Αυτός σηκώθηκε και με χαιρέτησε θερμά. Η σκηνή αυτή δύσκολα περιγράφεται. Μου φάνηκε πως ξάφνου άγγιξα την ίδια την ιστορία της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Το δέος που αισθάνθηκα ήταν έκδηλο, αλλά ο Χαμπάς αμέσως μου έπιασε το χέρι και μου είπε "καλωσορίσατε, καθίστε". Δεν ξέρω γιατί, αλλά έμεινα όρθιος μέχρι να κάτσει πρώτα ο σύντροφος Χαμπάς. Ο Άμπου Χαλίλ είχε ζητήσει από ένα σύντροφο να με συνοδεύει καθʼ όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στη Δαμασκό και, καθώς φεύγαμε, του ανέφερα το δέος που ένιωσα όταν συνάντησα τον Αλ-Χακίμ. Μου απάντησε ότι ακόμη κι αν τον έβλεπα καθημερινά, δεν θα είχα απαλλαγεί από αυτή την αίσθηση. Όταν τελειώσαμε την συνέντευξη, σηκώθηκε και άρχισε να προχωρά κουτσαίνοντας. Έπασχε από ημιπληγία, αποτέλεσμα ενός παλιού εγκεφαλικού επεισοδίου. Την ασθένεια αυτή δεν την είχα παρατηρήσει νωρίτερα, καθώς το δέος με είχε τυφλώσει.
Ήθελα να ρωτήσω τον Χαμπάς πολλά γύρω από τη συγκλονιστική ιστορία του λαού της Παλαιστίνης. Ήθελα να ρωτήσω για τη μεγάλη προσωπική πορεία του και για όλες τις ειδικές αποστολές. Ήξερα πως μπροστά μου έχω το κουτί του θησαυρού! Αλλά αναλογίστηκα ότι ποτέ δεν είχε μιλήσει γιʼ αυτά τα θέματα, και άρα θα έχανα το χρόνο μου και θα έδινα την εντύπωση ότι δεν είχα μελετήσει καλά την προσωπικότητά του. Έτσι επέλεξα να τον ρωτήσω για τα πολιτικά γεγονότα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή και αναζητούσαν απαντήσεις από τον Σοφό της Επανάστασης. Ήταν μια συνέντευξη που προκάλεσε αίσθηση. Αλλά θα ήθελα να κλείσω αυτό το σημείωμα για τον Αλ-Χακίμ με τα λόγια που είπε όταν παρέδωσε την ηγεσία του Λαϊκού Μετώπου στη νεότερη γενιά:
"Να έχετε πάντα ήσυχη συνείδηση, ισχυρή βούληση και ατσαλένια θέληση, επειδή ανήκετε στο στρατόπεδο της δικαιοσύνης και της προόδου, του οποίου οι δίκαιοι στόχοι αναπότρεπτα θα επιτευχθούν. Αυτό είναι το μάθημα της Ιστορίας και της πραγματικότητας: κανένα δικαίωμα δεν είναι χαμένο όσο υπάρχει κάποιος να παλέψει γιʼ αυτό!"
http://www.koel.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1729&Itemid=30
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
___________________________________________
Βίντεο από τη Συναυλία λατινοαμερικανικό Rock και ένα τραγούδι αφιερωμένο στην Ιντιφάντα "Palestina intifada".
_________________________________________________________________
«Βεβαίως, θα συνεχίζω να τρομάζω τους εχθρούς. Εμείς οι Παλαιστίνιοι λέμε, "αν η αγάπη μας για την πατρίδα είναι τρομοκρατία, ναι, είμαστε τρομοκράτες"... Οταν με συνέλαβαν οι Αγγλοι το 1970, ήρθαν πράκτορες-ανακριτές της Σκότλαντ Γιαρντ και άρχισαν να με κατηγορούν για τρομοκρατία. Τους είπα: "Αν θέλετε να σας μιλήσω, πρέπει πρώτα να με αναγνωρίσετε ως "μαχήτρια της Παλαιστίνης". Επειτα από πέντε μέρες ήρθαν και είπαν: "Εξ ονόματος της Μεγαλειοτάτης βασίλισσας Ελισάβετ και της κυβέρνησης της Αγγλίας σας αναγνωρίζουμε ως μαχήτρια της Παλαιστίνης". Και συνέχισε ο επικεφαλής: "Θα θέλαμε να μας απαντήσεις σε κάτι που αφορά την αεροπειρατεία, ποιος σας έδωσε την πληροφορία ότι το αεροπλάνο της TWA μεταφέρει βαλίτσες με τον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ;". Τους είπα: "Σας επιτρέπω να μου κάνετε μόνο δύο ερωτήσεις, για το όνομά μου και για το βαθμό μου στο αντάρτικο, γιατί είμαι αιχμάλωτη πολέμου". Απόρησε ο επικεφαλής και είπε: "Μα εμείς δεν έχουμε κηρύξει πόλεμο σε σας!". Του είπα: "Από το 1917 η Αγγλία μάς έχει κηρύξει τον πόλεμο, τότε που ο υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, ο Μπάλφουρ, έδωσε τη γραπτή υπόσχεση στους σιωνιστές για ίδρυση εβραϊκού κράτους. Αυτό αποτελούσε για μας casus belli ("αιτία πολέμου"). Αρα είμαι αιχμάλωτη πολέμου και σύμφωνα με τις Συνθήκες της Γενεύης, σας επιτρέπεται να μου κάνετε δύο ερωτήσεις, για το όνομα και το βαθμό μου". Και άρχισε να δικαιολογείται ότι αυτό το κάνανε οι Συντηρητικοί και όχι οι Εργατικοί. Του είπα: "Καμιά διαφορά, εξάλλου δεν έχει άρει η Αγγλία την υπόσχεση Μπάλφουρ και συνεχίζει να στηρίζει το Ισραήλ, άρα είμαι αιχμάλωτη πολέμου"».
-Τι έγιναν αυτές οι βαλίτσες του ΝΑΤΟ;
«Το Λαϊκό Μέτωπο ύστερα από παράκληση του Νάσερ, του προέδρου της Αιγύπτου, του τις έστειλε για να είναι σε ασφαλές μέρος, σε συνεργασία με τη Σοβιετική Ενωση».
-Είχες ενημερωθεί για τις μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της βρετανικής κυβέρνησης και του Λαϊκού Μετώπου;
«Οχι, ως αιχμάλωτη πολέμου οι Αγγλοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να με ενημερώσουν. Οταν με άφησαν ελεύθερη, ενημερώθηκα από τους συντρόφους. Η υποκρισία στο μεγαλείο της: Ενώ δημόσια λέγανε οι Αγγλοι, "δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες", στήσανε ολόκληρο μηχανισμό για διαπραγματεύσεις με το Λαϊκό Μέτωπο. Τα απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα ομολογούν ότι έκαναν σε κυβερνητικό επίπεδο διαπραγματεύσεις με μας τους τρομοκράτες. Εμένα μου συμπεριφέρονταν ως "επίσημη προσκεκλημένη". Προβληματίστηκα γι' αυτήν τη συμπεριφορά. Οταν ενημερώθηκα, κατάλαβα τους λόγους. Οι άλλες τρεις αεροπειρατείες πέτυχαν και οι αντάρτες τα κατάφεραν, και όχι μόνο αυτό, ένας Παλαιστίνιος με δική του ηρωική πράξη κατέλαβε ένα αγγλικό αεροπλάνο BOAC και ζητούσε μόνο την απελευθέρωση της Λάιλα».
Εκπαίδευση
-Δεν ήταν μέσα στο σχέδιο αυτή η αεροπειρατεία;
«Οχι. Ούτε ήταν σύντροφός μας ο αεροπειρατής. Μετά οργανώθηκε στο Λαϊκό Μέτωπο. Ηταν θαρραλέα και παράτολμη πράξη, αλλά ανοργάνωτη, να φανταστείς ότι εμείς για να οργανώσουμε μια αεροπειρατεία εκπαιδευόμασταν μήνες. Η εκπαίδευση είχε δύο πλευρές: πολιτική και τεχνική-μηχανολογική. Θυμάμαι τον πιλότο του πρώτου αεροπλάνου που καταλάβαμε... Οταν πήρα την απόφαση να εγκαταλείψουμε τον εναέριο χώρο του Ισραήλ, προς Συρία, τον διέταξα να κατευθύνει το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Δαμασκού, μου είπε δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί το αεροπλάνο είναι Μπόινγκ, έβγαλα από την τσέπη μου τους χάρτες με τις συντεταγμένες... και του είπα: "Δεν θα προσγειωθείς στο παλιό, αλλά στο καινούργιο που θα εγκαινιαστεί αύριο". Το εγκαινιάσαμε εμείς μια μέρα νωρίτερα, και ίσως γι' αυτό μας συνέλαβαν οι Σύριοι αστυνομικοί και μας βάλανε στα περιπολικά και μας πήγαν στις φυλακές».
-Πώς αντιδρούσαν οι επιβάτες και οι υπάλληλοι στους πύργους ελέγχου όταν ανήγγελλε μια γυναικεία φωνή την αεροπειρατεία;
Ο Ράμπιν
«Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι... Είχαμε σαφείς διαταγές να μην ακουμπάμε τους επιβάτες, μόνο και μόνο για αυτοάμυνα. Ξέραμε ότι μέσα στο αεροπλάνο θα υπάρχουν και παιδιά, γέροι, ίσως και άρρωστοι, αλλά, ταυτόχρονα θα υπάρχουν Ισραηλινοί πολιτικοί και αστυνομικοί. Στη δεύτερη αεροπειρατεία που έκανα, στο αεροπλάνο ήταν να επιβιβαστεί ο Γιτζάκ Ράμπιν -που τότε ήταν πρεσβευτής του Ισραήλ στον ΟΗΕ, αλλά δυστυχώς για μας και ευτυχώς γι' αυτόν, άλλαξε στη Ρώμη το αεροπλάνο της ισραηλινής Ελ-Αλ με της αμερικανικής TWA.
Ο υπάλληλος του πύργου ελέγχου της Αθήνας επί χούντας είπε: "Ζήτω η παλαιστινιακή επανάσταση", της Λευκωσίας μετέφερε το χαιρετισμό μας στον Μακάριο και του Τελ Αβίβ άρχισε να βρίζει και εγώ άνοιξα τα μεγάφωνα για να ακούσουν οι επιβάτες. Του είπα: "Για να σου απαντήσω θα καλέσεις με τον κωδικό "αεροπλάνο του Λαϊκού Μετώπου", αλλιώς δεν θα σου ανοίξω γραμμή".
Υστερα από λίγα λεπτά, με σφιγμένα δόντια, κάλεσε: "Καλώ το αεροπλάνο του Λαϊκού Μετώπου". Του ζήτησα να το πει καθαρά. Το έκανε. Και του το ζήτησα ξανά και ξανά. Για πέντε λεπτά τον έκανα να το επαναλαμβάνει.
Στους πύργους ελέγχου της Δαμασκού και της Βηρυτού μάλωναν μεταξύ τους για το πού θα πάει το αεροπλάνο. Στενοχωρήθηκα για έναν Ελληνα επιβάτη που επιβιβάστηκε στη Ρώμη και προερχόταν από το Σικάγο (είχε 15 χρόνια να δει τη μητέρα του). Ηταν ευγενικός, αλλά μου έκανε καμάκι και με κάλεσε στο σπίτι του στην Αθήνα, για να μου δείξει τα αξιοθέατα. Του έλεγα "ναι, ναι". Με ρώτησε: "Είσαι από τη Βολιβία;". Του είπα: "Πώς το κατάλαβες;". Μου είπε: "Από το βιβλίο που διαβάζεις, τον Τσε Γκεβάρα"».
* Σήμερα το βράδυ, στις 11.30 μ.μ., στην εκπομπή του MEGA «Γκρίζες ζώνες» θα μεταδοθεί συνέντευξη με τη Λάιλα Χάλεντ.
=================================================================
Μερικά γεγονότα μένουν χαραγμένα στη μνήμη μας, γιατί εισέρχονται με «Σοκ» και αποτυπώνονται μέσα μας με «Δέος». Το γκρέμισμα του καθεστώτος της διαφθοράς της Φατάχ ήταν ένα «Σοκ», σήμερα το γκρέμισμα του «Τείχους» είναι το «Δέος».
http://www.btselem.org/english/Statistics/Casualties_Data.asp?Category=1
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gz.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Gaza_Strip
Οι στίχοι του Μαχμούντ Νταρουίς Μάνα μου امي
Τραγουδάει ο Λιβανέζος Μαρσέλ Χαλίφε
___________________________________________ΒΙΝΤΕΟ Ραπ μουσική από τη Παρισινή Γάζα-Gazarimes RAP
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Με νέο κλόουν στο Ιράν
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Τελικά κάθε πόλεμος θέλει και τον κλόουν του. Ο Κλίντον είχε καλέσει το Γερμανό οικολόγο Φίσερ για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Ο Μπους βρήκε τον κεντροαριστερό Βρετανό Μπλερ για τον πόλεμο του Ιράκ. Τώρα ο Μπους -ή ο επόμενος Αμερικανός προέδρος- διαθέτουν το Γάλλο δεξιό Σαρκοζί για τον πόλεμο του Ιράν. Αραγε είναι σύμπτωση ή μια προμελετημένη πράξη η εμφάνιση του Σαρκοζί να συνοδεύεται από την παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Τόνι Μπλερ; Ισως χρειάζεται κάποτε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό. Η αντιτρομοκρατική εκστρατεία και ο πόλεμος του Ιράκ απέδειξαν τελικά ότι δεν συμφέρει κανέναν να τον απελευθερώσουν οι Αμερικανοί από οποιονδήποτε, γιατί θα τους χρωστά αιωνίως. Απέδειξαν επίσης ότι οι λαοί πρέπει να στηρίζονται στις δυνάμεις τους αν θέλουν να απελευθερωθούν είτε από ξένο κατακτητή είτε από την κοινωνική αδικία ή δικτατορία. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται πρακτική στήριξη από ανεξάρτητους από οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις, διεθνείς οργανισμούς. Ο Σαρκοζί, ως νέος Μπλερ, απ' όταν ανέλαβε την εξουσία δεν χάνει μέρα, ομιλία και περιοδεία στο εξωτερικό χωρίς να προετοιμάζει τον κόσμο για έναν νέο πόλεμο. Ετσι προκύπτει και προέχει σήμερα να θέσουμε το εξής ερώτημα: Τι κόπτει τόσο πολύ τη Γαλλία και ενδιαφέρεται τόσο πολύ για έναν πόλεμο με το Ιράν; Οι καλόπιστοι θα πουν πως τα πυρηνικά είναι επικίνδυνα όπλα και κάποιος πρέπει να εμποδίζει την εξάπλωσή τους. Αυτόν το ρόλο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να τον παίξει η Γαλλία, γιατί είναι η χώρα που έφτιαξε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ με τις 200 πυρηνικές κεφαλές. Οι φόβοι που εξέφρασα στις 28/04/2007 για τη νέα εξωτερική πολιτική της Γαλλίας και το «βαθμό εμπλοκής της χώρας στους πολέμους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και στους επόμενους πολέμους που έρχονται» επαληθεύτηκαν, γιατί όπως ξέρουμε «ο Σιράκ κατάφερε σε ικανοποιητικό βαθμό να κρατήσει τη Γαλλία σε χαμηλό επίπεδο εμπλοκής, γιατί ήξερε τους κινδύνους που έκρυβε ενδεχόμενη ανάμιξη της χώρας του. Ο Λίβανος, η Συρία και το Ιράν είναι μεγάλος πειρασμός για έναν τυχοδιώκτη Γάλλο πρόεδρο». Ο Σαρκοζί απέδειξε ότι όχι μόνο είναι τυχοδιώκτης αλλά και κοντόφθαλμος για να μπορέσει να βγάλει αλώβητη τη Γαλλία από έναν πόλεμο και για να βγει ο ίδιος λιγότερο καταρρακωμένος πολιτικά και ψυχολογικά από τον Μπλερ. Ακόμα περισσότερο, με τον πόλεμο αυτό δεν θα σώσει κανέναν, και ειδικά το καθεστώς κατοχής στο Ισραήλ, όπως δεν το έσωσε ο Μπλερ το 2006 στον πόλεμο του Λιβάνου.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/10/2007
Τα τείχη είναι η αδυναμία τους και το γκρέμισμά τους η δύναμή μας
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Βίντεο παρέμβαση του πρώην Αμερικανού υπουργού Δικαιοσύνης και ένα τραγούδι του Life Convicts με τίτλο "The Eyes of a Slouljah".
Το πέρασμα της Ράφα είναι χωρίς υπερβολή το μοναδικό στον κόσμο που ελεγχόταν αυστηρά από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Αίγυπτο και με υπαλλήλους από την Παλαιστινιακή Αρχή. Η μοναδική πύλη στον κόσμο που ελεγχόταν από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου. Αυτό, αν σημαίνει κάτι, σημαίνει πως αυτή η πύλη, αυτά τα σύνορα είναι διεθνή σύνορα, που στήθηκαν βάσει διεθνούς συμφωνίας. Σύνορα που προστατεύουν την ασφάλεια του πλανήτη από τεράστιους κινδύνους. 
Το πέρασμα αυτό κλείνει και ανοίγει τις πύλες του μόνο όταν συμφωνήσουν όλες οι πλευρές και όλες οι διεθνείς δυνάμεις. Ετσι μπορούμε να πούμε ότι το 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι που ζουν στη Γάζα είναι οι πιο επικίνδυνοι πολίτες του κόσμου για το διεθνές σύστημα ασφάλειας. Μπορούμε να πουμε πως οι μαχητές της Γάζας και ο οπλισμός τους, που δεν ξεπερνά ούτε το 1% της τεράστιας στρατιωτικής μηχανής που διαθέτει το Ισραήλ, αποτελούν το χειρότερο εφιάλτη της. Γιατί νίκησαν για ακόμα μια φορά το Ισραήλ και το Τείχος του. Οσοι διαβάζουν τα «Πρωτόκολλα της Συμφωνίας του περάσματος της Ράφα»* διαπιστώνουν εύκολα πως δεν συντάχθηκε για να διευκολύνει τη ζωή των κατοίκων της Γάζας, αλλά για να την κάνει ανυπόφορη. Απόδειξη αυτού είναι ότι έμεινε ανοιχτό μόνο 295 μέρες από τις 595 μέρες λειτουργίας του, δηλαδή από την 25/11/2005 και μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος διαφθοράς του Νταχλάν τον Ιούλιο του 2007 (δείτε το σχετικό λινκ της ΕΕ**). Συντάχθηκε επίσης για να εμποδίζει τις σχέσεις των κατοίκων της Γάζας και των οργανώσεών τους με ανθρωπιστικές, πολιτικές οργανώσεις και με ξένους βουλευτές και διπλωμάτες, με κινήματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Γιατί γνωρίζουν ότι οι σχέσεις αυτές δυναμώνουν το λαό της Γάζας και την αντίστασή του στην ισραηλινή φασιστική κατοχή. 
Γιατί γνωρίζουν πως αυτές οι επαφές απομονώνουν και σκοτώνουν το ισραηλινό καθεστώς κατοχής. Γνωρίζουν πως όσο πιο ελεύθερη είναι η πύλη της Γάζας για τον υπόλοιπο κόσμο τόσο πιο γρήγορα θα καταρρεύσει το ισραηλινό καθεστώς κατοχής και θα αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι την ελευθερία τους.
Οσοι δημοσιογράφοι κάλυπταν τα γεγονότα που ακολούθησαν το γκρέμισμα του ισραηλινού Τείχους της Γάζας μετέδιδαν πόσο ανθρώπινο ήταν το δράμα των Παλαιστινίων στη μικρή αυτή λωρίδα της γης, την πιο πυκνοκατοικημένη στον κόσμο. Αραβικά, αμερικανικά, ευρωπαϊκά, διεθνή κανάλια και πρακτορεία ειδήσεων και φωτογραφιών κάλυπταν κάθε πρόσωπο και ιστορία.
"Ποιος είναι ο τρομοκράτης;" Ραπ από τη Παλαιστίνη
Το μέγεθος όμως του γεγονότος το περιόρισαν με περιγραφές τύπου «ανθρώπινο δράμα» ή «το έπος ενός λαού» ή «η έξοδος των εξαθλιωμένων» - ναι μεν περιγράφανε την πραγματικότητα, ωστόσο την απονεύρωσαν, ίσως μερικά κανάλια και αντιποκριτές άθελά τους, από το τεράστιο αυτό αντάρτικο κατόρθωμα και από τη μεγάλη γεωπολιτική του σημασία. Μόνο το γεγονός ότι γκρεμίστηκε το πρώτο σύνορο που χάραξε η γαλλο-βρετανική Συμφωνία Σάικς-Μπέικο, που διαμέλισε το 1916 τον αραβικό κόσμο και χώρισε τους λαούς και χάραξε τα σύνορα μεταξύ τους, είναι αρκετό για να φωτίσουμε πλήρως το μέγεθος της πράξης ανατίναξης του Τείχους που πραγματοποίησαν οι παλαιστίνιοι αντάρτες και το μέγεθος της ανησυχίας των ιμπεριαλιστών και των καθεστώτων τους στην περιοχή. Οι παλαιστίνιοι αντάρτες που ανατίναξαν το ισραηλινό «σιδερένιο τείχος» του στρατοπέδου συγκέντρωσης «Γάζα». Κατάφεραν αυτό που δεν μπορούσε κανένας διεθνής οργανισμός, κανένας ανθρωπιστικός οργανισμός, κανένα δημοκρατικό κράτος του κόσμου και κανένα αραβικό κράτος. Κατάφεραν να απελευθερώσουν 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με αυτό τους το κατάρθωμα οι αντάρτες πρόσθεσαν ένα ακόμα ιστορικό γεγονός στην εκρηκτική αυτή εστία του κόσμου. Μόλις πέρσι γκρέμισαν το «Κάστρο της διαφθοράς», που έχτισε ο σύμβουλος του Αμπάς Μαχμούντ Νταχλάν σε συνεργασία και με το Ισραήλ. Με αυτό τους το κατόρθωμα οι παλαιστίνιοι «τρομοκράτες» αποκάλυψαν την ανικανότητα της διεθνούς κοινότητας. Αποκάλυψαν πως οι αστικές δημοκρατίες χτίζουν Τείχη και οι αντάρτες τα γκρεμίζουν. Λίγα ήταν τα ΜΜΕ που έδειξαν ότι με την πράξη τους αυτή οι αντάρτες νίκησαν τις ΗΠΑ και το δικό τους πια Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Νίκησαν την Ε.Ε. των μικρών ηγετών και δικαίωσαν τις απόψεις των επαναστατικών δυνάμεων. Νίκησαν όλα τα υποταγμένα στις ΗΠΑ αραβικά κράτη ανεξαιρέτως, ειδικά αυτά του πετρελαίου, και τον υπάλληλό τους, τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς.
Βίντεο τραγούδι από το Συγκρότημα "Αλ-Ασικίν" της Παλαιστινιακής
Επανάστασης με τίτλο "Δυνάμωσε Επανάσταση" .
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι οι μετριοπαθείς νικήθηκαν κατά κράτος. Τα περισσότερα όμως διεθνή ΜΜΕ σκοπίμως δεν έδωσαν μεγάλη σημασία στην ένοπλη αυτή πράξη, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλουν να παρουσιάζουν αντάρτες να γκρεμίζουν Τείχη και σύνορα. Θέλουν να μας παρουσιάζουν πως μόνο οι πολιτικοί χειρισμοί και οι διπλωματικές σχέσεις αποδίδουν καρπούς. Δεν θέλουν να παρουσιάζουν πως οι πολιτικοί του ιμπεριαλισμού χτίζουν τείχη και οι αντάρτες τα γκρεμίζουν. Και αφού αδειάζουν το γεγονός αυτό από το περιεχόμενο της πράξης αυτής, θα περάσουν στο σχέδιο ελέγχου των γκρεμισμένων συνόρων. Από αυτό το σημείο και μετά θα ξεκινήσουν τη νέα τους επίθεση. Ηδη προετοιμάζονται οι ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ και ο υπάλληλος Αμπάς. Ζήτησαν από τον αιγυπτιακό στρατό να κλείσει ξανά όλες τις τρύπες που άνοιξαν οι Παλαιστίνιοι. Στέλνουν εκεί τσιμεντόλθους και συρματοπλέγματα και πασάλους του στρατού. Ηδη καλλιεργούν κλίμα ότι παλαιστίνιοι τρομοκράτες ετοιμάζονται να χτυπήσουν αμερικανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα στην Αίγυπτο. Μάλιστα μερικοί πληρωμένοι αιγύπτοι και σαουδάραβες δημοσιογράφοι στήνουν σκηνικό ότι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας θέλουν να καταλάβουν πόλεις στο Σινά και ότι ήδη μερικές παλαιστινιακές σημαίες υψώθηκαν σε μερικά σπίτια στις πόλεις Αλαρίς και άλλες. Ετσι ερμηνεύουν την αλληλεγγύη των αιγυπτίων πολιτών με τους αποκλεισμένους Παλαιστινίους που χύθηκαν στις αιγυπτικές πόλεις για να αγοράζουν τα βασικά ήδη τροφής. Από εδώ και πέρα θα αρχίσουν επίθεση υπονόμευσης κάθε προσπάθειας των Παλαιστινίων της Γάζας για να αποκτήσουν δικό τους έλεγχο στις μόνες πύλες που συνδέουν τη Γάζα με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω της Αιγύπτου. Δεν τους φτάνει που το Ισραήλ ελέγχει απόλυτα τον αέρα και τη θάλασσα και τα 2/3 των εδαφών γύρω και πάνω από τη Γάζα, τώρα θέλουν και πάλι να ελέγχουν και την πύλη της με την Αίγυπτο. Θέλουν όμως να το κάνουν μέσω του υπαλλήλου τους, του Αμπάς. Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής πρωταγωνιστεί όχι για να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών του στη Γάζα αλλά για να τους τιμωρήσει που ανέτρεψαν το καθεστώς διαφθοράς και επειδή οι αντάρτες δεν παραδίδουν τα όπλα τους. Πιστεύει πως έτσι θα αναγκάσει το λαό της Γάζας να ανατρέψει τη Χαμάς. Αυτός τον έλεγχο δεν πρέπει να τον εκλάβουμε μόνο ως έλεγχο διοδίων, αλλά ως έλεγχο ολόκληρου του αντάρτικου που αναπτύσσεται στη Γάζα, ως προσπάθεια να υποστούν οι Παλαιστίνιοι τις συνέπειες του γκρεμίσματος του Τείχους. Γιατί πιστεύουν πως είναι κακό σημάδι αν εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη και σύνορα του αραβικού κόσμου. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι, αμέσως μετά τη συνειδητοποίηση των κινδύνων που περιέχει αυτή η πράξη από το τρίγωνο της παλαιστινιακής τραγωδίας ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ και σε συνεργασία πάντα με τα αντιδραστικά αραβικά κράτη, κινητοποίηθηκαν για να επαναφέρουν την κατάσταση στην προ του γκρεμίσματος του
Προλεταριακή Σημαία
φ.590, 09/02/08
Βίντεο με Rock τραγούδι "δεν θα χάσουμε αυτό είναι δικαίωμα μας"
Η Μικρή Χουλούντ απαγγέλει το ποίημα "είμαι Παλαιστίνιος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου