Η κουλτούρα της μαζικής τιμωρίας




ΒΙΝΤΕΟ για την Ρέητσελ Κόρι που δολοφονήθηκε στις 16Μάρτη 2003 στη λωρίδα της Γάζας από ένα κατερπίλαρ D-9, μια μπουλντόζα ειδικά κατασκευασμένη για να κατεδα-φίζει σπίτια, ενώ προσπαθούσε να εμποδίσειτην ισοπέδωση σπιτιών Παλαιστινίων από το στρατό του Ισραήλ. Ήταν η πρώτη από μια σειρά δολοφονίες δυτικών, μελών αποστολών αλληλεγγύης. Η Ρέητσελ ήταν 23 χρονών, Αμερικανίδα ακτιβίστρια, μέλος του«Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης», μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε για να υποστηρίξει τη «μη βίαιη αντίσταση των Παλαιστίνιων στην Ισραηλινή κατοχή». Η δολοφονία της αρχικά πέρασε απαρατήρητη, καθώς συνέβη μόλις δυο μέρες πριν αρχίσει ο βομβαρδισμός της Βαγδάτης και τα μάτια του κόσμου ήταν στραμμένα στο Ιράκ. Σύντομα όμως εκδηλώθηκαν οι αντιδράσεις. Για τους Παλαιστίνιους ήταν μια μάρτυρας της Ιντιφάντατους, για τους Ισραηλινούς και αρκετούς συμπατριώτες της από αφελής έως προδότρια.


http://www.sek-ist.gr/790/790-14.pdf


ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Η κουλτούρα της μαζικής τιμωρίας
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Προχθές ακούσαμε και διαβάσαμε την πιο ανατριχιαστική δήλωση στη Μέση Ανατολή. Ακούσαμε τον Ισραηλινό υφυπουργό Αμυνας Ματάν Βιλνάι να απειλεί μέσα από το ραδιόφωνο του στρατού τούς Παλαιστινίους με ένα μεγαλύτερο ολοκαύτωμα, αν δεν σταματήσουν τις εκτοξεύσεις ρουκετών.
Η δήλωση αυτή, πέρα των άλλων, εκφράζει τα αδιέξοδα και τη σημερινή βιβλική κουλτούρα του ισραηλινού στρατού. Δηλώνει επίσης ότι σήμερα ο ισραηλινός στρατός δεν μπορεί πια να διατηρήσει το καθεστώς κατοχής στη Δυτική Οχθη χωρίς να διαπράξει ένα ολοκαύτωμα εναντίον των Παλαιστινίων, πολιτών και ανταρτών. Τα πρώτα θύματα του ολοκαυτώματος έφτασαν σε τρεις μέρες τα 100: οι 68 άοπλοι πολίτες, οι 18 από αυτούς παιδιά και μόνο 22 μαχητές.



Το ότι ο ισραηλινός στρατός είναι ανίκανος, χωρίς θάρρος και ότι τις περισσότερες φορές δεν μαθαίνει από τα λάθη του, το διαπίστωσαν πολλοί ειδικοί και αυτό οφείλεται στο χαμηλή επίπεδο κουλτούρας και σκέψης που διαθέτει το πολιτικό και πολιτιστικό σύστημα στο Ισραηλιστάν. Βρίσκεται δηλαδή στο επίπεδο του Ράμπο, του Μπους και των Ευαγγελικών. Οφείλεται στην επιμονή του καθεστώτος κατοχής στην Παλαιστίνη να διατηρήσεις τους οικισμούς εποίκων στη Δυτική Οχθη. Ο ισραηλινός στρατός είναι πια δυσκίνητος, με τόσο θρησκευτικό βάρος και θωράκιση στην πλάτη του. Δεν μπορεί να πολεμά τις ρουκέτες «Κασάμ» χωρίς τα λάβαρα της Βίβλου, τα άρματα μάχης «Μερκάβα», τα ελικόπτερα «Απάτσι» και «Κόμπρα», τα μαχητικά F16, F15 και σε λίγο τα F35, τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα και τα αερόπλοια με τα υπερσύγχρονα συστήματα παρακολούθησης και καμερών. Αυτό το έχει καταλάβει ακόμη και ο ΟΗΕ, που καταδικάζει τη δυσανάλογη και υπερβολική χρήση βίας στη Γάζα. Ολο και περισσότερος κόσμος γνωρίζει ότι ο στρατός αυτός θα καθηλωθεί αν μια μέρα αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι μόνο το 5% από τις στρατιωτικές δυνατότητές του. Οτι οι Λιβανέζοι και οι Παλαιστίνιοι μαχητές, που δεν διαθέτουν σήμερα ούτε το 1% της δυνατότητας Ισραηλινού στρατιώτη, διαθέτουν αυτό που του λείπει: θάρρος και την αποφασιστικότητα. Ο ισραηλινός στρατός ξηράς στον νότιο Λίβανο το 2006 δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα χωρίς απώλειες σε άρματα και στρατιώτες, επειδή δεν είχε την απαραίτητη πληροφόρηση και χαρτογράφηση της περιοχών και των θέσεων των Λιβανέζων ανταρτών της Χεζμπολάχ, κάτι που τον οδήγησε σε επιλογές τυφλών βομβαρδισμών και δολοφονίας άοπλων πολιτών και παιδιών, πιστεύοντας πως έτσι θα προκαλέσει λαϊκή αγανάκτηση εναντίον των ένοπλων μαχητών. Τα μαχητικά του Ισραήλ ισοπέδωναν ολόκληρα χωριά και τρομοκράτησαν όλο τον λαό του Λιβάνου. Η πολιτική αυτή δεν απέδωσε και στο τέλος ηττήθηκε.


Στη Γάζα ακολουθεί την ίδια στρατηγική, με μια μεγάλη διαφορά. Εκεί γνωρίζει κάθε σπιθαμή, σπίτι και τηλέφωνο κινητά και σταθερά. Στη βάση Ναχάλ Οζ μπορεί να ξεχωρίζει το παιδί που παίζει με ψεύτικο όπλο από τον μαχητή με πραγματικό όπλο. Τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα, τα αερόπλοια με κάμερες υψηλής ευκρίνειας, τα «Απάτσι» και τα μαχητικά πετούν και χτενίζουν τη Γάζα μέρα-νύχτα. Εκεί γνωρίζουν ότι οι Παλαιστίνιοι όταν εκτοξεύουν ρουκέτες κατά 70% εντοπίζονται και δολοφονούνται. Γιατί όμως ο ισραηλινός στρατός σκοπίμως σκοτώνει άοπλους πολίτες και ιδιαίτερα παιδιά και γυναίκες; Μάλλον επειδή διαθέτει αυτό που λένε τα παπαγαλάκια του, «διαφορετική κουλτούρα», η οποία δεν αρκείται στο να σκοτώνει μαχητές που λεβέντικα και άφοβα αγωνίζονται για μια ελεύθερη Παλαιστίνη, αλλά σκοπίμως σκοτώνει παιδιά και γυναίκες για να ασκεί ψυχολογικό πόλεμο πάνω τους. Είναι η κουλτούρα της μαζικής τιμωρίας.Το επίπεδο της διαφορετικής κουλτούρας του Ισραήλ είναι ακριβώς το επιπέδου του Ράμπο. Ολος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Ισραηλιστάν κινητοποιήθηκε για να φέρει τον Σιλβέστερ Σταλόνε, τον γνωστό Ράμπο, στο Ισραήλ για συμπαράσταση. Η κατρακύλα της διαφορετικής κουλτούρας έφτασε στον πάτο της, στο επίπεδο των μοναδικών πια συμμάχων του στις ΗΠΑ, των Αμερικανών Ευαγγελικών και ακροδεξιών.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/03/2008






Στο βίντεο αυτό θα δείτε τους στρατιώτες της "διαφορετικής κουλτούρας"

να χρησιμοποιούν δυο Παλαιστινίους ως ανθρώπινη ασπίδα για προστατεύτουν

οι ίδιοι που κάθονται μέσα σε θωρακισμένη στρατιωτικό τζίπ από τις πέτρες

των Παλαιστινίων που προσπαθούσαν να εμποδίζουν την κατεδάφιση οικίας Παλαιστινίου.


Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας Παλαιστίνιας στη Γάζα, που μεγάλωσε και γέρασε βλέποντας το χαμόσπιτό της ν' ανατινάζεται και να ξαναχτίζεται στα συντρίμμια...
Η τυφλή μάνα Εμ θα χτίσει την Παλαιστίνη
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Το 1956 ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε για πρώτη φορά τη Λωρίδα της Γάζας, μετά από σκληρές μάχες με Αιγύπτιους στρατιώτες στη Χαν Ιούνις.
Η μάνα Εμ Αμπεντ δεν το έβαζε κάτω. Εχτιζε στο ίδιο σημείο, πάνω στα συντρίμμια του σπιτιού της που το ανατίναζε από το 1956 ο ισραηλινός στρατός, τιμωρώντας έτσι τη συμμετοχή των παιδιών της πρώτα στον αιγυπτιακό στρατό και μετά στην αντίστασηΜε τους Αιγύπτιους πολεμούσε ένας Παλαιστίνιος από τη κωμόπολη Ντερ Αλ-Μπάλαχ, ο Αμπντάλα Αλζρέι. Ο θάνατός του δεν ήταν αρκετός για το στρατό του Ισραήλq ανατίναξε το σπίτι της οικογένειάς του. Η μάνα του, η Εμ -στα αραβικά σημαίνει μάνα-Αμπεντ (το όνομα του μεγαλύτερου γιου της) είδε τότε για πρώτη φορά το Ισραήλ να ανατινάζει το χαμόσπιτό της, τιμωρώντας τη για την συμμετοχή του γιου της στον αιγυπτιακό στρατό.Η Εμ Αμπεντ όμως δεν το έβαζε κάτω. Εχτισε στο ίδιο σημείο και από τα συντρίμμια του σπιτιού ένα άλλο, μαζί με τον άντρα της τον Αμπου -πατέρας στα αραβικά- Αμπεντ και τα άλλα τέσσερά της παιδιά, τα μεγάλα Αμπεντ και Αμπντελραχμάν, και τα μικρά Αμπντελαζίζ και Σολαεϊμάν. Δεύτερη «τιμωρία»Ο Αμπντελραχμάν μεγάλωσε γρήγορα και δεν έγινε «καλό παιδί» για το Ισραήλ. Εγινε «τρομοκράτης» μετά την κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας για δεύτερη φορά το 1967. Ο αντάρτης δεν άργησε να πέσει, από τα πυρά του ισραηλινού στρατού κατοχής, νεκρό, σε παγίδα που του στήθηκε στην ανατολική πλευρά του χωριού Καράρα, στα σύνορα Γάζας και Ισραήλ. Και για δεύτερη φορά το Ισραήλ δεν αρκέστηκε στο θάνατο, τιμώρησε όλη την οικογένεια ανατινάζοντας το δεύτερο σπίτι, το οποίο χτίστηκε στο ίδιο σημείο από τα συντρίμμια του πρώτου το 1956.

Η Εμ Αμπεντ έκλαψε αυτή τη φορά πολύ. Ομως δεν το έβαζε κάτω. Με τον άντρα της και τα άλλα τρία παιδιά και εγγόνια έχτισαν πάλι σπίτι, στο ίδιο σημείο και πάνω στα συντρίμμια του δεύτερου και του πρώτου.Ο Αμπντελαζίζ δεν «παραδειγματίστηκε» από τις τιμωρίες και των δυο νεκρών αδελφών του. Ηθελε να πάρει εκδίκηση, δεν πρόλαβε όμως να κάνει οτιδήποτε, τον έπιασαν Ισραηλινοί στρατιώτες και τον έριξαν ζωντανό σ' ένα πηγάδι, όπου και πέθανε. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για το Ισραήλ. Γέμισε το ίδιο σπίτι με δυναμίτες και το ανατίναξε. Αν και έκλαψε περισσότερο η Εμ Αμπεντ, τα μάτια της άντεξαν.

Ο μικρός Σολαεϊμάν μεγάλωσε και δεν «παραδειγματίστηκε» ούτε και αυτός. Εντάχθηκε στο αντάρτικο. Μετά από κάποιες «τρομοκρατικές ενέργειες» συνελήφθη από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια φυλάκιση. Αν και γλίτωσε τον θάνατο ο Σολαεϊμάν, το σπίτι δεν έμεινε όρθιο. Το ίδιο σπίτι ανατίναξαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες για τέταρτη φορά. Τα μάτια της Εμ Αμπεντ δεν άντεξαν αυτή τη φορά, έμεινε τυφλή. Το σπίτι όμως χτίστηκε και πάλι για πέμπτη φορά στο ίδιο σημείο και πάνω στα συντρίμμια του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου. Τα χρόνια πέρασαν. Ο Σολαεϊμάν μετά από δώδεκα χρόνια αποφυλακίστηκε. Βλέποντας τη μάνα του τυφλή, της έδωσε όρκο ότι θα μένει πάντα δίπλα της, φροντίζοντας την ίδια και τα δύο του παιδιά, τον μεγάλο που όταν μπήκε στη φυλακή ήταν τριών χρονών και τον δεύτερο που ήταν δύο χρονών. Ετσι ο Σολαεϊμάν απείχε από κάθε αντιστασιακή δράση. Εργαζόμενος σε διάφορες δουλειές, κατάφερε να συντηρήσει τη μάνα του και τα παιδιά του, που τώρα έγιναν έξι.Με τη συμφωνία του Οσλο μεταξύ PLO και Ισραήλ, και τον σχηματισμό της Παλαιστινιακής Αρχής το 1995 ο Σολαεϊμάν προσελήφθη στην παλαιστινιακή αστυνομία. Εστειλε τον μεγάλο του γιο, τον Χάνι, στην Ινδία για σπουδές. Εχτισε το πρώτο και το δεύτερο όροφο με πέτρα, και έβαλε κολόνες για τρίτο όροφο.Πριν από έξι μήνες, την ώρα που ο Σολαεϊμάν εκτελούσε με άλλους Παλαιστίνιους αστυνομικούς περιπολία δυτικά της κωμόπολης Ντερ Αλ-Μπάλαχ, ακούστηκαν πυροβολισμοί, η περίπολός του κινήθηκε προς τη κατεύθυνση των πυροβολισμών, μέσα σ' ένα χωράφι ο Σολαεϊμάν αντίκρισε έναν Παλαιστίνιο τραυματία, και έσπευσε να τον βοηθήσει... Ηταν η μοιραία του κίνηση... Τον είδαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες μέσα από το περισκόπιο του τανκς και ούτε στιγμή δεν δίστασαν, ένας όλμος του έκοψε το νήμα της ζωής.

Η Εμ Αμπεντ που έφτασε τα 95 χρόνια, τυφλή, αισθανόταν την οικογένεια να μεγαλώνει και το σπίτι να ψηλώνει, χάρη στον μικρό της γιο της, τον Σολαεϊμάν που έφτασε τα εβδομήντα, αν και κράτησε τον όρκο του. Δεν την άκουγε κάθε πρωί που τον παρακαλούσε να κόψει το κάπνισμα. Κάθε πρωί του έλεγε «κόψ' το το ρημάδι, γιε μου, ο βήχας σου κάθε πρωί μου σκίσει την καρδιά». Ηρεμη πια περίμενε υπομονετικά να παραδώσει την ψυχή της στον Θεό... Εκεί ήταν το πρόβλημα για τα παιδιά του Σολαεϊμάν, πώς θα της το πουν για τον θάνατο του μικρού της γιου... Αποφάσισαν να μην της το πουν. Τελευταία ανατίναξη...Η Εμ Αμπεντ σαν ξύπνησε νωρίς, όπως πάντα, ένα κομμάτι έλειπε από τον κόσμο της, ο βήχας του μικρού της γιου. Αρχισε τα ερωτήματα... Τα εγγόνια στο σπίτι έβλεπαν τη γιαγιά τους να γυρίζει όλο το σπίτι και να μουρμουράει, δεν είχαν άλλη επιλογή... της το ανακοίνωσαν. «Η γιαγιά μας αντέχει» είπαν...Η Εμ Αμπεντ περίμενε το άλλο μοιραίο, την ανατίναξη του σπιτιού. Πέρασαν οι μέρες και οι εβδομάδες και το σπίτι έμεινε όρθιο. Ο Χάνι, ο μεγάλος γιος του Σολαεϊμάν, που εργάζεται στην υπηρεσία δημοσίων έργων της Γάζας, ως πολιτικός μηχανικός, αποφάσισε να τελειώσει τον τρίτο όροφο του ίδιου σπιτιού που ανατίναξαν οι Ισραηλινοί τέσσερις φορές στο παρελθόν, και δεν πρόλαβε ο πατέρας του να κάνει. Και τα κατάφερε μόλις πριν από δύο εβδομάδες.Πριν από μια εβδομάδα -27.12.2002- το ίδιο σπίτι το ανατίναξαν οι Ισραηλινοί για πέμπτη φορά.

Η Εμ Αμπεντ ζει...

Η είδηση δημοσιεύτηκε στην αραβική εφημερίδα «Αλ-Σαρκ Αλ-Αουσατ».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/01/2003



Σκότωσαν τον φίλο μου













ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Η αβάσταχτη ελαφρότητα των Αράβων
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Η Γάζα σήμερα είναι η μοναδική πολιορκημένη εστία στον κόσμο. Απαγορεύονται σε όλους η έξοδος, η είσοδος και το επισκεπτήριο. Εδώ και δύο χρόνια το Ισραηλιστάν πολιορκεί και «ασκεί πολιτική μαζικής τιμωρίας εναντίον της Γάζας», κατήγγειλαν 10 ισραηλινές και παλαιστινιακές ανθρωπιστικές οργανώσεις. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι μετά τη Διάσκεψης της Ανάπολις άρχισε να σκληραίνει ακόμα περισσότερο την πολιορκία. Την περασμένη εβδομάδα έλαβε το πρώτο μέτρο: διέκοψε μερικώς την παροχή πετρελαίου στη Γάζα. Ηδη οι συνέπειες του μέτρου άρχισαν να αποδίδουν. Πολλά μέσα μεταφοράς σταμάτησαν να κυκλοφορούν. Τα νοσοκομεία ήδη υπολειτουργούν. Ο μοναδικός ηλεκτρικός σταθμός που παρέχει ρεύμα σε 1.500.000 κατοίκους απειλείται με κατέβασμα του διακόπτη και οι Αραβες του πετρελαίου που δίνουν πετρέλαιο μέσω «τρίτων» στο Ισραήλ, σιωπούν. Από τη μια, βλέπουμε το θεοκρατικό Ισραήλ να εφαρμόζει εμπάργκο πετρελαίου στη Γάζα και από την άλλη, τους Αραβες του πετρελαίου να αυξάνουν συνεχώς την παραγωγή και την εξαγωγή πετρελαίου στις δυτικές χώρες. Βλέπουμε επίσης τους Αραβες του πετρελαίου να έχουν φτάσει στο σημείο να σιωπούν όταν ανοιχτά και προκλητικά ο Αμερικανός υπουργός τούς καλεί ευθέως να συμμαχήσουν με το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, επειδή δεν αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλειά τους όσο το Ιράν. Μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί και πώς τα αδιέξοδα των ΗΠΑ-Ισραήλ τούς οδηγούν σε καταστροφικές επιλογές, οι οποίες βλάπτουν όλη την ανθρωπότητα. Η συμμαχία αυτή δεν είναι περισσότερο ωφέλιμη από εκείνη των ΗΠΑ - Ε.Ε. - Ισραηλιστάν (τα έξι αραβικά κράτη του Αραβικού Κόλπου) - Ιράν εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ. Συμμαχία που οδήγησε τις ΗΠΑ στις αποτυχίες του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Η έκθεση της CIA εξάλλου δεν αποκάλυψε μόνον ότι το Ιράν σταμάτησε το 2003 το στρατιωτικό πυρηνικό του πρόγραμμα, αλλά και την κοροϊδία που παίζεται στην πλάτη των Αράβων σουνιτών του Ιράκ, από όλους στη συμμαχία. Η δημοσίευση της έκθεσης μας έδειξε τις προτιμήσεις της CIA. Η CIA, λοιπόν, προτιμά το σχέδιο της συνεργασίας με το Ιράν από εκείνο του πολέμου εναντίον του Ιράν. Γιατί το Ιράν κρατά ισχυρότερα χαρτιά από εκείνα των έξι αραβικών κρατών, ακόμα και από τον βασιλιά του πετρελαίου, τη Σαουδική Αραβία. Ο Γκέιτς γνωρίζει αυτά τα χαρτιά, απλώς προσπαθεί να διασκεδάζει τις ανησυχίες των αραβικών κρατών και το Ισραηλιστάν.Το Ιράν, που συστηματικά ο Λευκός Οίκος αύξησε τον ρόλο του και την επιρροή του, όταν συμμάχησαν στην επιχείρηση κατοχής του Αφγανιστάν και του Ιράκ και αργότερα στη μετατροπή του Ιράκ σε σιιτικό κράτος από κοσμικό που ήταν, ανέβαλε για το τέλος του μήνα την προγραμματισμένη από τις ΗΠΑ για τις 18/12/2007 συνάντηση, για να συντονίζουν την περαιτέρω ενίσχυση της ασφάλειας στο Ιράκ. Το Ιράν, ως γνωστόν, παίζει τον πιο χρήσιμο ρόλο στο αμερικανικό σχέδιο εξόντωσης της ιρακινής Αντίστασης, σε συνεργασία βέβαια και με τα έξι αραβικά κράτη, επειδή στρατηγικά αυτή η Αντίσταση, που καθοδηγείται από ισλαμιστές, απειλεί τους θρόνους των αραβικών οικογενειών που ευνοήθηκαν από την αγγλική αυτοκρατορία και ήταν ενταγμένα στο σχέδιο διαμελισμού του αραβικού κόσμου. Οικογένειες που κρατάνε τα ηνεία της εξουσίας για πάνω από 100 χρόνια. Το Ιράν λοιπόν που πολεμά τον άσπονδο εχθρό των οικογενειών αυτών είναι απειλή;Το Ιράν είναι απειλή μόνο για το Ισραηλιστάν, που κατέχει ακόμα, όχι μόνο τη Δυτική Οχθη και τη δεύτερη πιο ιερή πόλη του Ισλάμ, την Ιερουσαλήμ, αλλά το 45% της Παλαιστίνης, το κομμάτι που δικαιούνταν το 70% των γνήσιων κατοίκων της, σύμφωνα με το παράλογο και άδικο Σχέδιο Διαμελισμού που ψήφισε το Σ.Α του ΟΗΕ το 1947. Και που κατέχει ακόμα τα Υψώματα του Γκολάν της Συρίας και τα αγροκτήματα Σάαμπα του Λιβάνου. Οι Αραβες του πετρελαίου δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα ότι το κλειδί των προθέσεών τους για την επίλυση του Παλαιστινιακού δεν βρίσκεται μόνο στην άρνηση σύναψης σχέσεων με το Ισραηλιστάν, αλλά στην επιβολή λύσης μέσω του όπλου του πετρελαίου. Μπορούν να ακολουθήσουν την πολιτική κυρώσεων εναντίον των αντιπάλων τους. Οι Αραβες του πετρελαίου όμως, προ καιρού, μετέτρεψαν το «Παλαιστινιακό» σε εργαλείο παραγωγής κερδών, όπως νωρίτερα το είχαν μετατρέψει οι ΗΠΑ-Ισραηλιστάν σε εργαλείο παραγωγής πολέμων. Οσο καιρό ασχολούνται οι Αραβες του πετρελαίου με τα κέρδη τους, τα παιδιά της Γάζας που πολιορκούνται, ασχολούνται με τη συνέχιση της ζωής. Ως γνήσιοι αρχαίοι Φιλισταίοι, θαρραλέοι, πεισματάρηδες, σκληροί πολεμιστές, δεν το βάζουν κάτω, γιατί απέδειξαν πως αγαπάνε τη ζωή περισσότερο από τον θάνατο. Από τα παιδιά της Γάζας μάθαμε τον φαρισαϊσμό και τον φασισμό των μετριοπαθών. Κάτω από τη συνοριακή γραμμή μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου, έφτιαξαν την δημοκρατία των τούνελ. Κατά μήκους της γραμμής έσκαψαν και έφτιαξαν 150 τούνελ. Από εκεί περνάνε στη Γάζα τρόφιμα, χρήματα, φάρμακα και όπλα. Τα όπλα τους δεν αποτελούν ούτε το 0,5% των όπλων που διαθέτει το Ισραήλ. Και όμως, με το 0,5% νίκησαν τον ισχυρότερο στρατό στη Μέση Ανατολή. Ναι, η Γάζα είναι η μοναδική παλαιστινιακή περιοχή που νίκησε τον ισραηλινό στρατό. Τα παιδιά της Γάζας ανάγκασαν τον Σαρόν να μαζέψει όλους τους αποίκους του από τη γη τους. Η μοναδική περιοχή που πέταξε έξω τημ κλίκα της διαφθοράς που την εξουσίαζε εκ μέρους του Αμπάς. Γι' αυτό την τιμωρούν. Επειδή δεν μπορούν να τη νικήσουν στρατιωτικά οι Ισραηλινοί. Επειδή δεν μπορεί να τη νικήσει πολιτικά ο Αμπάς.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/12/2007

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Παλαιστίνιοι στη σκληρή «αγκαλιά» της Αιγύπτου
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Το πρόσωπο του αυταρχισμού και της βαρβαρότητας στην Αίγυπτο βρήκε την έκφρασή του στο πρόσωπο του υπουργού της των Εξωτερικών, Αχμαντ Αμπου Αλ-Γέιτ. Προχθές, ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε ότι «θα σπάσουμε το πόδι όποιου Παλαιστίνιου τολμήσει και περάσει τα σύνορα της Αιγύπτου».
Ανάλογη δήλωση είχε κάνει κάποτε ο στρατηγός Ράμπιν, όταν ζήτησε από τους Ισραηλινούς στρατιώτες να σπάσουν τα πόδια και τα χέρια όποιου Παλαιστίνιου πετάξει έστω μία πέτρα εναντίον των δυνάμεων κατοχής. Μετά τη δήλωση αυτή οι στρατιώτες δεν άργησαν να την εφαρμόσουν πρακτικά και σε ζωντανή μετάδοση το 1988. Ολη η διεθνής κοινή γνώμη τότε είδε τα πλάνα αυτά και συγκλονίστηκε. Αργότερα ο Ράμπιν, όταν ηττήθηκε η πολιτική του, έγινε άνθρωπος της ειρήνης και δήλωσε πόσο μετάνιωσε για εκείνη τη δήλωση. Είμαι σίγουρος όμως για κάτι που εμένα με πληγώνει. Γιατί ως Αραβας οφείλω να αναγνωρίζω ότι η φυλή μου σπανίως μαθαίνει από τα λάθη της όπως μαθαίνουν μερικές φορές οι Ισραηλινοί. Είμαι σίγουρος πως ο βάρβαρος αυτός Αιγύπτιος υπουργός δεν θα μετανιώσει ποτέ και ας βγει χαμένος από τη μάχη αυτή εναντίον ενός λαού που γκρέμισε το ισραηλινό τείχος και τον αποκλεισμό του. Οι Ισραηλινοί πρόσφατα αναγνώρισαν, ύστερα από 12 μήνες ερευνών, ότι ο πόλεμος του Λιβάνου ήταν μια «μεγάλη και επικίνδυνη αποτυχία» - βέβαια καμία χώρα δεν χρησιμοποιεί τον όρο «ήττα» για να περιγράψει την όποια στρατιωτική της αποτυχία. Οι Ισραηλινοί έχουν κάνει το ίδιο και μετά την αποτυχία τους στον πόλεμο του 1973. Οι Αραβες όμως δεν ερεύνησαν ποτέ τις ήττες τους το 1948 και το 1967. Και κανένας Αραβας δεν έμαθε από Αραβα ηγέτη τις αιτίες της ήττας, αλλά από ξένες πηγές και ερευνητές.Η κλίκα αυτή που κυβερνά την Αίγυπτο εδώ και 25 χρόνια δεν έχει μεταινιώνσει ποτέ για τα βασανιστήρια, τους βιασμούς, τις νοθείες, τις δολοφονίες και προβοκάτσιες εναντίον των πολιτών της Αιγύπτου. Οταν μια χώρα δεν σέβεται τους πολίτες της, δεν περιμένουμε να σέβεται πολίτες ενός άλλου λαού.Εμείς το μόνο που αυτή τη στιγμή μπορούμε να γράψουμε είναι ότι η κυβέρνηση του Μουμπάρακ έθαψε το φάκελο του εγκλήματος πολέμου που διέπραξαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες εναντίον Αιγυπτίων αιχμαλώτων πολέμου του 1967. Το τραγικό είναι ότι το θέμα αποκάλυψαν Ισραηλινοί δημοσιογράφοι με έγγραφα, οπτικό υλικό και ομολογίες. Η Αίγυπτος για χάρη της ειρηνής με το Ισραήλ έθαψε το θέμα.Η Αίγυπτος, λοιπόν, αντί να επαναφέρει την ισραηλινή κατοχή στη Γάζα και στη Ράφα, οφείλει να οργανώσει την ελεύθερη διακίνηση πολιτών και εμπορευμάτων με την ελεύθερη Γάζα σε συνεργασία με τη νόμιμη και εκλεγμένη κυβέρνηση του Χανίγιε. Ακριβώς όπως έχει οργανώσει τη διακίνηση μεταξύ της ίδιας και του Ισραήλ. Η ενότητα μεταξύ των δύο κομματιών της Παλαιστίνης μια μέρα θα επιτευχθεί. Η ελευθερία στη διακίνηση των πολιτών μέχρι τότε δεν μπορεί να περιμένει. Η Αίγυπτος οφείλει να αναγνωρίζει ότι τελικά έχει σύνορα με ένα κομμάτι της Παλαιστίνης, στο οποίο ζουν 1.500.000 άνθρωποι.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/02/2008





Jenin Song...Τραγούδι για τη Τζενίν...اغنية جنين




Έχει βρει άραγε κανείς εξήγηση στο πλαίσιο της θεωρίας των οικονομικών συμφερόντων που να δικαιολογεί το γιατί ο Δυτικός κόσμος υιοθετεί τις σιωνιστικές απόψεις για τη σύγκρουση; Τις σιωνιστικές στρατηγικές για τον Αραβικό κόσμο; Για την ειρήνη και τις αιτίες των πολέμων ή για την ιστορία της Παλαιστίνης; Και αναρωτιούνται οι πολίτες στον Δυτικό κόσμο συνεχώς, γιατί δεν επικράτησε ποτέ η ειρήνη στην περιοχή; Είναι δυνατόν να συμβεί όταν υιοθετεί η πολιτική του ηγεσία ό,τι πιστεύει το κράτος του προφήτη Ισραήλ;


Οι Άραβες σήμερα έχουν τα ισχυρότερα και μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα και όμως στον Δυτικό κόσμο επικρατεί η Βιβλική μυθοπλασία για την ΙΣΤΟΡΙΑ της Παλαιστίνης και ότι είναι η Γη της Επαγγελίας, δηλαδή η γη της Δευτέρας Παρουσίας.
Οι πολιτικοί του Δυτικού κόσμου ισχυρίζονται σήμερα ότι δεν δίνουν πλέον βάρος στα γραπτά και στα λόγια των θρησκευτικών γραφών, διότι η πολιτική έχει απομακρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τις εποχές εκείνες όπου η θρησκεία εξουσίαζε την πολιτική και προκαθόριζε την πορεία των εξελίξεων. Υποκρισία
Δυστυχώς όμως ο Δυτικός κόσμος, που διακηρύσσει ότι αντιπροσωπεύει τη νέα πορεία της ανθρωπότητας, μακριά από προκαταλήψεις και θρησκευτικούς μύθους, ψεύδεται όχι μόνο σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο αλλά ακόμα και σε πνευματικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι πωλήσεις της Βίβλου στον Δυτικό κόσμος ξεπερνούν κατά πολύ τις πωλήσεις οποιουδήποτε άλλου βιβλίου, ακόμα αυτών του Σέξπιρ, του Αριστοφάνη και ακόμα του Γάλλου φιλόσοφου Φραγκίσκος Μαρία Αρουέ (Βολταίρος), του ιδρυτή του Διαφωτισμού και του Ντεϊσμού: η λογική και όχι η θεία αποκάλυψη ή η παράδοση, είναι η βάση της πίστης στον Θεό, και ο βασικότερος παράγοντας στη λήψη ηθικών αποφάσεων. Και όμως ο Δυτικός κόσμος και οι δήθεν άνθρωποι της "τέχνης και γραμμάτων" του πιστεύουν περισσότερο στις θρησκευτικές προκαταλήψεις για την Παλαιστίνη παρά στην επιστημονική και αρχαιολογική ερμηνεία για την ιστορία της Παλαιστίνης.


Η ερμηνεία της κατάληψης της Παλαιστίνης και της ίδρυσης του κράτους των σιωνιστών ταγματασφαλιτών εκεί δεν ξέφυγε από το πλαίσιο που προώθησε το επίσημο δυτικό σύστημα παραποίησης της ιστορίας της Παλαιστίνης.


Έτσι ο διωγμός των 800.000 Παλαιστίνων κάτω από συντονισμένες επιχειρήσεις Εθνοκάθαρσης με σκοπό δημογραφική την επικράτηση των εβραίων αποίκων στο κομμάτι εκείνο που ορίστηκε σύμφωνα με το βρετανικό Σχέδιο Διαμελισμού της Παλαιστίνης, ερμηνεύτηκε από το δυτικό σύστημα ως "έφυγαν μόνοι τους...ή τους το ζήτησαν οι Άραβες ηγέτες". Σήμερα έχει αποδειχθεί παρά ποτέ ακόμα και από Ισραηλινούς ιστορικούς ότι αν δεν είχε γίνει η εθνοκάθαρση η δημογραφική σχεδόν ισορροπία στο εβραικό κράτος γρόγορα θα μετατρεπόταν υπέρ των Αράβων Παλαιστινίων. Γιατί Εκεί στα εδάφη του εβραικού κράτους η δημογραφική σύνθηση καθορίστηκε ως εξής:

-407,000 Άραβες
45%
-498,000 Εβραίοι
55%
Σύνολο 905,000.

Στο αραβικό κράτος η δημογραφική σύνθηση θα ήταν η εξής:

-725,000 Παλαίστινιοι
99%
10,000 Εβραίοι
1%
Σύνολο 735,000.

Το Σχέδιο των σιωνιστών ήταν

-διωγμός όσο τον δυνατόν περισσότερους Παλαιστινίους από όλη τη Παλαιστίνη.

-κατάληψη όσο το δυνατόν περισσότερών εδαφών από το "αραβικό κράτος".

Δεν υπάρχουν σχόλια: