Σελίδα λέξεων, ήχων και εικόνων για την Παλαιστίνη

________________________________________________________

Συναυλία του Marcel Khalife (Μαρσέλ Χαλίφε) για τη Παλαιστίνη στη Βηρυτό.

_________________________________________________________

Βίντεο αφιερωμένο στην ισραηλινή "διαφορετική κουλτούρα" ...

Τα περισσότερα πλάνα στο ΒΙΝΤΕΟ είναι από τη Πρώτη Ιντιφάντα 1987-1993. Στη Πρώτη Ιντιφάντα ο ισραηλινός στρατός εφάρμοσε την πολιτική της μαζικής τιμωρίας εναντίον των Παλαιστινίων όταν τον πολεμούσαν μόνο με πέτρες. Έτσι η ευρηματικότητα των καλλιτεχνών της "διαφορετικής κουλτούρας" έφτασε στο σημείο να ζητήσει από τους Ισραηλινούς στρατιώτες να σπάζουν τα κόκκαλα όσων Παλαιστινίων συλλαμβάνονται να πετούν πέτρες εναντίον του ισραηλινού στρατού και να κατεδαφίζονται τα σπίτια τους ή να ξεριζώνουν τα δέντρα των χωραφιών τους. Τότε, ο ισραηλινός στρατός σκότωσε 1551 Παλαιστινίους επειδή πετούσαν πέτρες. Οι "σύμβουλοι" καλλιτέχνες αυτής της κουλτούρας ακολούθησαν την ίδια πολιτική της μαζικής τιμωρίας και στη Δεύτερη Ιντιφάντα. Στη Δεύτερη Ιντιφάντα που ξεκίνησε το 2000 και ακόμα συνεχίζεται, σκοτώθηκαν μέχρι σήμερα πάνω από 5500 Παλαιστίνιοι.

http://www.israelipalestinianprocon.org/Documentlistpdf/deathsbtselem1.pdf

Το επίπεδο της "διαφορετικής κουλτούρας" του Ισραήλ είναι ακριβώς το επιπέδου του Ράμπο. Ολος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Ισραηλιστάν κινητοποιήθηκε για να φέρει τον Σιλβέστερ Σταλόνε, τον γνωστό Ράμπο, στο Ισραήλ για συμπαράσταση. Η κατρακύλα της διαφορετικής κουλτούρας έφτασε στον πάτο της, στο επίπεδο των μοναδικών πια συμμάχων της στις ΗΠΑ, των Αμερικανών Ευαγγελικών και ακροδεξιών. Το παρακάτω ΒΙΝΤΕΟ εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την λογική των σιωνιστών και Ευαγγελικών.

Δείτε σε ποιούς Εβραϊους αποίκους χάρισε ο Θεός-Μεσίτης την γη των Παλαιστινίων. Δείτε ποιούς στηρίζουν οι δυτικοί μαϊντανοί "καλλιτέχνες" και "ανθρώποι" της "τέχνης" και των "γραμμάτων"....Οι άποικοι βρίζουν τους χριστιανούς που στις ΗΠΑ πάντα είναι έτοιμοι να διεξάγουν όλους τους πολέμους για να παραμένουν στην Παλαιστίνη οι άποικοι Εβραϊοι γιατί έτσι μόνο μπορεί να εκπληρωθεί η προφητεία της Δευτέρας Παρουσίας. Ο Μπους έστειλε στο Ιράκ την πολεμική του μηχανή για να αισθανθεί το Ισραήλ, δηλαδή το κράτος των Εβραϊων αποίκων, περισσότερη ασφάλεια. Τώρα οι άποικοι θέλουν από τις ΗΠΑ των χριστιανών να στείλει την πολεμική τους μηχανή εναντίον του Ιράν. Και για να διευκολύνουν αυτή την "δουλειά" ξεκίνησαν τον πόλεμο το 2006 εναντίον του Λιβάνου, πιστεύοντας πως έτσι μπορούν αν εξοντώσουν την στρατιωτική δύναμη της Χέχμποαλλάχ, που θα επιστράτευε το Ιράν σε περίπτωση που θα δεχόταν επίθεση από τις ΗΠΑ, για να πλήξει τον σύμμαχο τους, το Ισραήλ. Και όμως το Ισραήλ ηττήθηκε στο πόλεμο του 2006 και έτσι το σχέδιο πολέμου εναντίον του Ιράν μπήκε στο συρτάρι.

Βίντεο επενδυμένο με το τραγούδι του David Rovics "Who Would Jesus Bomb?" Ποιος θέλει Του Χριστού τις βόμβες;

_________________________________________________________

Βίντεο με στοιχεία του παλαιστινιακού πολιτισμού..

Η Παλαιστίνη δεν ήταν ποτέ για τον χριστιανικό Δυτικό κόσμο χώρα με δικά της χαρακτηριστικά και δική της πολιτιστική ταυτότητα και δική της ιστορία. Για τούς ηγέτες του Δυτικού κόσμου, ο λαός της Παλαιστίνης δεν έζησε εκεί 5000 π.Χ, όπως το απέδειξαν όλες οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις, ένας λαός που ακολούθησε μια κοινωνική και δημογραφική εξέλιξη δεμένη και αδιάκοπη με τη γη του, αλλά ένας λαός που αναφέρουν τα ψέματα και οι μύθοι της Βίβλου. Οι πολιτικοί του Δυτικού κόσμου και οι διανοούμενοι μαϊντανοί του ανατράφηκαν με θρησκευτικούς μύθους που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Έμειναν και αυτοί προσδεδεμένοι στους αναχρονιστικούς μηχανισμούς παραγωγής μύθων.

_________________________________________________________

Kamilia Jubran (Τζαμίλα Τζουμπράν) τραγουδά ποιήματα της Παλαιστίνιας ποιήτριας Φάντουα Τουκάν (Fadwa Touqan).

Στο σπαθί επάνω έγραψε

αραβικά..αρχαία

έγραψε

Άγαπησα ..και όλα τα άλλα ..έσβησε

_________________________________________________________

Η Ορχήστρα Νέων της Παλαιστίνης.

_________________________________________________________

Βίντεο για την Παλαιστινιακή τραγωδία AL-NAKBA

Οι Παλαιστίνιοι ως απόγονοι των Φιλισταίων και των Χαναανιτών(Καναανιτών), μπορεί να άλλαξαν πίστη, θρησκείες και Θεούς, δεν άλλαξαν ποτέ την πατρίδα τους με άλλη μυθική, ούτε δέχτηκαν να ζουν με την παραποιημένη ιστορία. Από την πατρίδα τους πέρασαν μεγάλες αυτοκρατορίες και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πάντα όμως αντιστέκονταν στους εισβολείς. Αυτό το έγραψαν όλα τα έγγραφα των αυτοκρατοριών. Είχαν ηττηθεί πολλές φορές αλλά ποτέ δεν τα έβαζαν κάτω.

_________________________________________________________

Ενα σπάνιο ηχητικό βίντεο για τον Παλαιστίνιο ποιητή να απαγγέλει το ποίημα "Ω εσείς οι περαστικοί" ....

Mahmoud Darwich

Μαχμούντ Νταρουίς
Τώρα μόνο μπορώ να μιλήσω
Και δηλώνω..
Γράψε
Είμαι Άραβας
Αριθμός Ταυτότητας
50.000
Έχω 8 παιδιά και το έννατο έρχεται τώρα το καλοκαίρι
Θύμωσες;;;
Εργάζομαι με συντρόφους σε λατομείο
Από τις πέτρες βγάζω

τα ρούχα τους
το ψωμί τους
και τα γράμματα τους
Δεν εκλιπαρώ..ούτε εσένα ούτε τα παλάτια των υπηρέτων σου
Ο παππούς μου
μου έμαθε
την αξιοπρέπεια
πριν μου μάθει γράμματα..

είμαι Άραβας..

Θύμωσες;;;

Βίντεο με αποσπάσματα από την συνέντευξη του Μαχμούντ Νταρουίς στην Judith Lerner.

__________________________________________________________

Η ιστορία της Παλαιστίνης με σκίτσα του Νάτζι Αλ-Άλι

Naji Al-Ali

Ο Παλαιστίνιος σκιτσογράφος Νάτζι Αλ-Άλι.
Γεννήθηκε το 1936 στο χωριό Al-Shajara μεταξύ Ναζαρέτ και Τιβεριάδα στο νομό Γαλλιλαία. Το 1948 και σε ηλικία 11 χρονών όπως πολλοί άλλοι Παλαιστίνιοι, εξαναγκάστηκε κάτω από τις βιαίοτητες των σιωνιστών τρομοκρατών να εγκαταλείψει την Παλαιστίνη. Ο Νάτζι με την οικογένεια του εγκαταστάθηκε στον καταυλισμό προσφύγων Έιν Αλ-Χέλουε Ain-al-Helwe κοντά στη πόλη Σιδώνα στο Νότιο Λίβανο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο κορυφαίος Παλαιστίνιος συγγραφέας και δημοσιογράφος Γασσάν Καναφάνι Gassan Kanafani ανακάλυψε το ταλέντο του Νάτζι Αλ-Άλι στη σκιτσογραφία σε μια επίσκεψη του στο καταυλισμό προσφύγων. Η πολιτική του δράση τον οδήγησε όπως πολλούς άλλους Παλαιστινίους τότε στη φυλακή των Μυστικών Υπηρεσιών του Λιβάνου. Μετά την αποφυλάκιση του του ζήτησε ο Γασσάν να στείλει τα έργα του για δημοσίευση στο περιοδικό al-Huria (Ελευθερία), του οποίου ήταν αρχισυντάκτης και υπεύθυνος ενθέτου για την Παλαιστίνη. Το 1972 δολοφονήθηκε στη Βηρυτό ο Γασσάν Καναφάνι από τη ισραηλινή Μοσάντ. Ο Νάτζι όμως έγινε πια διάσημος στον αραβικό κόσμο.
Συνεργάστηκε με τα εξής περιοδικά και εφημερίδες
-Al-Taliah περιοδικο. -Al-Safir εφημερίδα. -Al Khalij εφημερίδα στα Ηνωμενα Αραβικα Εμιρατα. -Al-Qabas εφημερίδα.
Ο θάνατος του Νάτζι Αλ-Άλι
Την Τεταρτη 22 Ιουλίου του 1987 τον πυροβολήθηκε στο κεφάλι την ώρα που εισερχόταν στην στα γραφεία της Αλ-Qabas στο Λονδίνο Ives Street, Chelsea. Μετά απο πέντε εβδομάδες και συγκεκριμένα στις 30/08/1987 έχασε τη μάχη με το θάνατο στο νοσοκομείο Charing Cross στο Λονδίνο. Ο Νάτζι Αλ-Άλι υπήρξε ο κορυφαίος Παλαιστίνιος σκιτσογράφος και αγωνιστής για την απελευθερώση της Παλαιστίνης από την ισραηλινή κατοχή. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι αραβικές μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται πίσω από τη δολοφονία του καθώς ασκούσε κριτική στα αραβικά αντιδραστικά καθεστώτα.

Χάνδαλε...

Ο ήρωας των σκίτσων του Νάτζι Αλ-Άλι

Ο Χάνδαλε είναι ένα ξυπόλητο πιτσιρίκι, με μπαλωμένα ρούχα. Μερικές τρίχες πετάγονται από το κοντοκουρεμένο κεφάλι του. Εχει γυρισμένη την πλάτη του και τα χέρια του πίσω σαν να κρατά στάση ουδέτερου παρατηρητή.
«Ηρωας» του Παλαιστίνιου σκιτσογράφου Νάτζι Αλ Αλί που δολοφονήθηκε το 1987 λίγο πριν ξεσπάσει ο πρώτος λαϊκός ξεσηκωμός των Παλαιστινίων, η ιντιφάντα, ο Χάνδαλε το προσφυγόπουλο είναι ο «αυτόπτης μάρτυράς» του: ενσαρκωτής της ελπίδας του καλλιτέχνη στα παιδιά, η γενιά των οποίων θα εξεγειρόταν για να φέρει την ελευθερία στην Παλαιστίνη...
Συναντάμε τον Χάνδαλε πολλούς τοίχους της Παλαιστίνης ανάμεσα σε πολλά γκράφιτι με χειροβομβίδες, πυροβόλα όπλα, πορτρέτα μαρτύρων και διεθνών ηρώων, συνθήματα υπέρ της Ελευθερίας.

_________________________________________________________

Taoufik Zayiad (Ταουφίκ Ζαγιάντ) απαγγέλει το ποίημα

"Σας καλώ"

Σας σφίγγω το χέρι

το χώμα κάτω από τα πόδια σας φιλώ και λέω:

Θυσιάζομαι

Το φως στα μάτια μου σας χαρίζω

τη ζεστιά από τη δική καρδιά σας παραδίνω

Η δική μου τραγωδία είναι κομμάτι της δικιάς σας

Σας καλώ

σας σφίγγω το χέρι

Κράτησα, δεν ταπεινώθηκα στη πατρίδα μου

στητός περπτατώ

στάθηκα μπρος τους δυνάστες μου..ορφανός..γυμνός και ξυπόλυτος

Το αίμα πάνω στα χέρια μου κράτησα

και δεν υπέστειλα τη σημαία μου

και φρόντιζα το χορτάρι πάνω στους τάφους των προγόνων μου

Σας καλώ

σας σφίγγω τα χέρια

أناديكم أشد على أياديكم..

أبوس الأرض تحت نعالكم وأقول: أفديكم

وأهديكم ضيا عيني ودفء القلب أعطيكم

فمأساتي التي أحيا نصيبي من مآسيكم.

أناديكم أشد على أياديكم..

أنا ما هنت في وطني ولا صغرت أكتافي

وقفت بوجه ظلامي يتيما، عاريا، حافي

حملت دمي على كفي

وما نكست أعلامي

وصنت العشب فوق قبور أسلافي أناديكم...

أشد على أياديكم!!

Ο Χαμπίμπ Μπούλος είπε σε μια ελληνική εφημερίδα:

«Ηταν πολύ δύσκολη και οδυνηρή η εμπειρία της κατοχής. Μείναμε πίσω 150.000 Παλαιστίνιοι, υποχρεωμένοι διά της βίας να ξεχάσουμε το παρελθόν μας, τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας. Βρεθήκαμε χωρίς κράτος, χωρίς έδαφος, χωρίς παράδοση στη λογοτεχνία. Εξόριστοι στον ίδιο τον τόπο μας. Η κυβέρνηση του Ισραήλ μεθόδευσε μια πολιτική που στόχο είχε να θάψει για πάντα την παλαιστινιακή μας ταυτότητα. Νέα εκπαιδευτικά προγράμματα τέθηκαν σε εφαρμογή. Στόχος τους, πλέον, ήταν να υπονομεύσουν την παλαιστινιακή συνείδηση. Να ενεργοποιήσουν τη λήθη, καμουφλαρισμένη βέβαια με το προφίλ της δήθεν πολιτιστικής υπεροχής του Ισραήλ. Φανταστείτε το μέγεθος της κατοχής: Επρεπε να ξεχάσουμε ότι είμαστε Παλαιστίνιοι. Να ξεχάσουμε τις μακροχρόνιες σχέσεις μας με τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο. Από τη μία το όπλο του δυνάστη και από την άλλη το φρούτο της εκπαίδευσης".

«Ομως, η κατοχή δρομολόγησε άλλες ευθύνες στους διανοουμένους μας. Αναζητήσαμε το σύγχρονο λόγο της λογοτεχνίας μας. Μιλήσαμε για τον άνθρωπο, τον Παλαιστίνιο, τη γη και τα δικαιώματά του. Μαθητεύσαμε στη λογοτεχνία λαών που είχαν υποστεί μακροχρόνιες ταπεινώσεις από τους κυρίαρχους του κόσμου. Λογοτεχνίες που ανδρώθηκαν με τον αγώνα των λαών τους. Η ελληνική λογοτεχνία και αισθητική, ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ στάθηκαν οι κορυφαίοι δάσκαλοί μας, φωτεινά παραδείγματα για το πώς πολεμούν οι λαοί, για το πώς θα κρατήσουμε την "ταυτότητά" μας».

Μέσα σ' αυτό το κλίμα η παλαιστινιακή διανόηση που ζει στο Ισραήλ ισχυροποίησε τον αγώνα των Παλαιστινίων. Εθρεψε την ελπίδα, τραγουδώντας τα βάσανα του λαού της Παλαιστίνης. Ενθουσιώδης μαχητής μιας λογοτεχνίας που αντιστέκεται, οραματιζόμενη ένα αύριο χωρίς δυνάστες, ο Χαμπίμπ Μπούλος λέει:
«Από αυτήν την αντίσταση γεννήθηκαν λογοτέχνες όπως οι Μαχμούτ Νταρουίς, Σαχίμ Αλ Κασέμ, Ταουφίκ Ζαγιάντ και άλλοι, οι οποίοι με το λόγο τους σφυρηλάτησαν τα σύμβολα της παλαιστινιακής λογοτεχνίας, δίνοντας σ' αυτή τη λογοτεχνία μια άλλη, μια διαφορετική "ταυτότητα". Την "ταυτότητα" του αγώνα... Είχε χρέος αυτή η γενιά να κινητοποιήσει την παλαιστινιακή μειονότητα που ζούσε μέσα στο Ισραήλ σε έναν αγώνα για την "ταυτότητα" και τα δικαιώματά της, διαδηλώνοντας, παράλληλα, την προσήλωσή της στα ιδανικά της ειρήνης. Επιπλέον, οι Παλαιστίνιοι διανοούμενοι στο Ισραήλ πρόβαλαν σε όλο τον παλαιστινιακό λαό, εκτός και εντός του Ισραήλ, το αίτημα της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, σε μια ειρηνική συνύπαρξη, φυσικά, με το λαό του Ισραήλ. Στο σύνολό της, η αραβική λογοτεχνία από το 1948 έως τώρα εκεί εστιάζεται».
Η πνευματική υποδούλωση και μιζέρια, που προσπαθεί να επιβάλει στους Παλαιστίνιους των Κατεχόμενων το κράτος του Ισραήλ, αποτελεί ένα ανοιχτό μέτωπο για τους Παλαιστίνιους διανοούμενους. «Δε μας έμεινε τίποτα μετά την κατοχή, παρά μόνον το όπλο της μάθησης»...

Χαμπίμπ Μπούλος στο Ριζοσπάστη

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=1499841&publDate=10/11/2002

_________________________________________________________

Βίντεο που εξηγεί πως παρουσιάζονται οι Άραβες στα αμερικανικά ΜΜΕ και στον Δυτικό κινηματογράφο...

Ο Δυτικός κόσμος ξέρει να επενδύει τα ψέματα με πολύχρωμα και όμορφα περιτυλίγματα και να τα προωθεί χρησιμοποιώντας έξυπνα μέσα και εργαλεία. Αλλά τα ψεύδη του Δυτικού κόσμου είναι τόσο χονδροειδή ώστε ένας απλός Άραβας πολίτης που ζει καθημερινά την καταπίεση και κατοχή τα αντιλαμβάνεται εύκολα και γρήγορα, και τον οδηγούν σε μια συνεχή αντίσταση. Από την άλλη ο πολίτης του Δυτικού κόσμου δείχνει περισσότερη εμπιστοσύνη στον συμπολίτη του πολιτικό παρά στον "εχθρό" του· κι ας έχει δίκιο ο "εχθρός", κι ας έχει πει ο πολιτικός του χίλια δυο ψέματα.

Στον πολιτισμένο κόσμο λένε πως όταν ένας πολιτικός λερώνει το χέρι του με αίμα, τελειώνει. Αυτό στο Ισραήλ, που εδώ και δεκαετίες επικαλείται ότι ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο, όχι μόνο δεν ισχύει αλλά θεωρείται βάφτιση το να λερώνει ένας νέος πολιτικός το χέρι του με αίμα Παλαιστινίων. Ειδάλλως η πολιτική καριέρα του σταματά. Στο Ισραήλ η βάφτιση αυτή ονομάζεται στοχευμένη δολοφονία ή βομβαρδισμός «ακριβείας».

Παλιά λέγαμε ότι ο Θεός γέρασε και δεν ασχολείται με εμάς, τώρα και εμείς γεράσαμε και δεν μας νοιάζει τίποτα. Η διεθνής κοινότητα τώρα ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη που συνέλαβαν Παλαιστίνιοι αντάρτες σε μια ένοπλη επίθεση και όχι με τους 10.000 Παλαιστίνιους κρατουμένους. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με έναν γιατί είναι ανίκανη να σχολείται με 10.000. Ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη και όχι με τους 500 ανήλικα παιδιά και Παλαιστίνιες γυναίκες στις ισραηλινές φυλακές. Με τους 200.000 παράνομους Εβραίους αποίκους, με την παραμονή τους στη Δυτική Οχθη και όχι με το δικαίωμα επιστροφής των 4.000.000 Παλαιστινίων προσφύγων, ούτε σε ηθικό επίπεδο μα ούτε σε πρακτικό. Αυτή είναι η μοίρα της διεθνούς κοινότητας; Να ασχολείται με τις ρουκέτες των Παλαιστινίων και όχι με τα πυρηνικά, τα φονικά Απάτσι και F-16; Εκεί έφτασε η κατάρρευση της ηθικής στην πολιτική, στο σημείο να ασχολείται η διεθνής κοινότητα με την ασφάλεια του Ισραήλ και όχι με το δικαίωμα των Παλαιστινίων σε μια πατρίδα στο 22% της δικής τους κλεμμένης πατρίδας. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με τις μικρές συνωμοσίες και όχι με τις μεγάλες δίκαιες εξεγέρσεις. Σ' αυτόν τον κόσμο ζούμε και εδώ θα παραμείνουμε, βάρος στη διεθνή μας κοινότητα, στους μικρούς της ηγέτες και πισώπλατη μαχαιριά στη σιωπή.

Στο ΒΙΝΤΕΟ θα ακούσετε τους Αμερικανούς τουρίστες Ευαγγελικούς να ζητάνε από τους Ισραηλινούς στρατιώτες να σκοτώσουν όλους τους Παλαιστινίους...

Λίγοι πια στις ΗΠΑ που δεν πιστεύουν ότι το εβραϊκό λόμπι αποτελεί πια κράτος εν κράτει. Η σχέση του με το αμερικανικό κράτος είναι πια μονοπωλιακή. Όλα τα υπόλοιπα λόμπι δεν έχουν ούτε το 1/4 της δύναμής του. Οι ΗΠΑ προκειμένου πάντα να ικανοποιήσουν το εβραικό λόμπι, έδεσαν όλη την εξωτερική τους πολιτική για τη Μέση Ανατολή με την πολιτική των γερακιών σιωνιστών. Έτσι το Μεσανατολικό έγινε το μέτρο της επιτυχίας ή αποτυχίας της αμερικανικής πολιτικής.
Το ανώτατο θεσμικό όργανο στις ΗΠΑ δεν ξέφυγε από αυτή την πολιτική και μάλιστα με πιο ακραίες θέσεις και νομοσχέδια. Η μέχρι τώρα ιστορία του αμερικανικού Κογκρέσου μαρτυρά, ότι ενδιαφέρεται για την ασφάλεια του Ισραήλ περισσότερο απ’ όσο ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Τα μέτρα που ζητά από τον Λευκό Οίκο δεν τα ζητά από το Ισραήλ. Η «ευαισθησία» του για τους Ιρακινούς, που βρίσκονται υπό αμερικανική κατοχή τα τελευταία πέντε χρόνια, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που επιδεικνύει για τους Παλαιστινίους, που δολοφονούνται εδώ και 40 χρόνια από την ισραηλινή κατοχή. Η αναισθησία του φτάνει στο σημείο να επικαλείται το πόνο του για τους Αμερικανούς στρατιώτες που σκοτώνονται στο Ιράκ και αδιαφορεί για τους Ισραηλινούς που σκοτώνονται στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο. Η λογική της αναισθησίας βασίζεται στη λογική ότι στη Παλαιστίνη οι εβραίοι στρατιώτες υπερασπίζονται την «Γη της Επαγγελίας», ενώ η παρουσία των Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ είναι για να υπερασπίζονται το δόγμα Μπους. Και το πιο τρανταχτό είναι ότι δεν διστάζει να ζητήσει την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ, ενώ δεν απαιτεί το ίδιο από τον ισραηλινό στρατό στην Παλαιστίνη. Και το ερώτημα που γεννάται είναι γιατί το ανώτατο αμερικανικό νομοθετικό σώμα ακολουθεί αυτή την αντεθνική για τα αμερικανικά συμφέροντα εξωτερική πολιτική; Η απάντηση είναι μια : η πίστη στους θρησκευτικούς μύθους.

Βίντεο "αν γνώριζαν οι Αμερικανοί" για τα εγκλήματα του Ισραήλ, με παρεμβάσεις από πρώην Αμερικανούς διπλωμάτες και αξιωματικούς στο υπουργείο Εξωτερικών ...

Το εβραικό λόμπι της Αμερικής επιβιώνει και βασιλεύει στο αμερικιανικό πολιτικό σύστημα χάρη στο δόγμα " όχι λύση στο Παλαιστινιακό", γιατί η επίλυση του καταργεί το ρόλο του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Τα Βρετανικά Απόρρητα Αρχεία του Φόρειν Όφις του 1975 ανέφεραν πως περιέγραφε ο Κίσσινγκερ το ξέσπασμα του Αμερικανού πρόεδρου Φόρντ εναντίον ενός ηγέτη του εβραικού λόμπι, όταν τον επισκέφτηκε στο Λευκό Οίκο, για να τον ζητήσει να σταματήσει την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος ο Κίσσινγκερ είπε ότι "πρώτη φορά είδα τον Φόρντ τόσο πολύ θυμωμένο" με την τακτική του εβραικού λόμπι που συστηματικά επιδίωκε να καταστρέφει την εικόνα των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο και έτσι να θεωρούνται πάντα εχθρική χώρα.

Το ΒΙΝΤΕΟ αφιερώθηκε στους Άραβες δημοσιογράφους που κάλυψαν με κίνδυνο την ζωή τους καυτά γεγονότα στη Μέση Ανατολή......

_________________________________________________________

Βίντεο με τον Μαχμούντ Νταρουίς να απαγγέλει το κομμάτι εκείνο το οποίο επικαλέστηκε το Ισραήλ για να ξεκινήσει σχέδιο εκδίωξης του ποιητή ...

Ω εσείς οι περαστικοί στις λέξεις, τις στιγμαίες

Μαζέψτε τις αυταπάτες σας

Σ' ένα παρατημένο χαντάκι

και φύγετε

Γυρίστε το δείκτο του χρόνου

Στην εποχή του "Χρυσού Μόσχου"

Και φύγετε

Έχουμε εδώ για σας

Ό,τι δεν επιθυμήσατε

Και ό,τι δεν είχατε

έναν λαό που ματώνει πατρίδα

και μια πατρίδα που ματώνει για το λαό της

Φύγετε

και μένετε όπου θέλετε

όχι ανάμεσα μας

φύγετε

όπου θέλετε να πεθάνατε αλλά

όχι ανάμεσα μας

Εδώ έχουμε όλο το παρελθόν..το παρών και το μέλλον

εδώ έχουμε έχουμε την αρχή και το τέλος

και τη πρώτη φωνή της ζωής

φύγετε από σιτάρι μας

από τη θάλασσα μας

από τον αέρα μας

από τη γη μας

από το αλάτι μας

από τη πληγή μας